บทละครโทรทัศน์ รากบุญ 2 (รอยรักแรงมาร) ตอนที่ 22 หน้า 2
ภาณุเดินหน้าหงิกงอตามหลังมา “พวกคุณจะพาผมมาที่นี่ทำไม ไหนบอกมีอะไรให้ผมดูไงล่ะ”
“ใช่ครับ เพราะสิ่งที่เราอยากให้คุณดู อยู่ที่นี่”
“วัฒน์เรียนอยู่คณะนี้ แล้วก็เป็นคณะเดียวกับที่คุณเคยเรียนมาก่อนใช่มั้ยคะ”
ภาณุแปลกใจ “คุณรู้ได้ยังไง”
ขณะนั้นเอง ก็มีอาจารย์คนหนึ่งเดินผ่านมา อาจารย์คนนี้เป็นเพื่อนภาณุเรียนคณะวิศวะด้วยกันมา ก่อนที่จะมาเป็นอาจารย์สอน
อาจารย์เหลือบเห็นภาณุ รีบเข้าไปหา “อ้าว ณุ มาได้ไงวะ เออ เสียใจเรื่องลูกชายด้วยนะ”
ภาณุหน้าบึ้ง “ขอบใจ”
“หลานมันไม่น่าด่วนคิดสั้นเล๊ย เรียนก็เก่ง เพิ่งสอบได้ทุนของมหาวิทยาลัยแท้ๆ”
ภาณุฟังเพื่อนพูดเรื่องทุนก็แปลกใจเพราะไม่เคยรู้เรื่องมาก่อน ถามเพื่อนด้วยความสงสัย “ทุนอะไรวะ”
ภาณุยืนอ่านเอกสารยืนยันการได้รับทุนด้วยสีหน้านิ่งขรึมไป ภาณุพับจดหมายใส่ซองยัดใส่กระเป๋าเสื้อ ลาภิณและเจติยายืนมองอยู่ใกล้ๆ
“นี่ล่ะค่ะที่เราอยากให้คุณเห็น คุณวัฒน์สอบได้ทุนเดียวกับที่คุณอยากได้เมื่อสมัยเรียน แต่คุณสอบชิงทุนไม่ผ่านไงคะ”
“นี่คุณชักจะรู้เรื่องผมมากเกินไปแล้วนะ”
“แล้วคุณรู้มั้ยคะ ว่าทำไมคุณวัฒน์ ถึงได้พยายามสอบชิงทุนนี้ให้ได้ เพราะเค้าอยากทำความฝันของคุณให้เป็นจริงยังไงล่ะคะ”
ภาณุได้ฟังที่เจติยาเล่าให้ฟังเรื่องลูกถึงกับอึ้งไปครู่นึง พูดอะไรไม่ออก
ลาภิณถอนใจใบหน้าขรึมลงก่อนที่จะพูดถึงเรื่องตัวเองให้ภาณุฟัง “ผมเข้าใจความรู้สึกของลูกชายคุณนะครับ แม่ผมก็มองผมว่าเป็นเด็กเสมอ แล้วก็ไม่เคยไว้ใจให้ผมทำอะไรสำคัญๆ เลย แต่นั่นก็ยิ่งเป็นแรงผลักดันให้ผมอยากพิสูจน์ตัวเองมากขึ้น วัฒน์เองก็คงคิดแบบเดียวกัน”
เจติยามองไปที่มุมร่มไม้ เห็นภาณุวัฒน์ยืนมองมาที่พ่อด้วยใบหน้าเศร้าสร้อย
“แล้วทำไม เจ้าวัฒน์ถึงไม่ยอมบอกผม”
“เพราะผมกลัวว่าจะสอบไม่ได้ แล้วจะทำให้พ่อผิดหวังอีกน่ะสิครับ... “
เจติยาได้ยินสิ่งที่ภาณุวัฒน์พูดจึงพูดถ่ายทอดต่อให้ภาณุได้ทราบ “เค้ากลัวสอบไม่ได้ จะทำให้คุณผิดหวัง ก็เลยปิดทุกอย่างไว้ รอจนเค้าสอบได้แล้วค่อยบอกคุณไงคะ....”
ภาณุวัฒน์หน้าเศร้า “ผมรู้ ว่าชีวิตผมมันไม่มีอะไรดี แต่อย่างน้อย การสอบชิงทุนนี้ได้ ก็คงทำให้พ่อภูมิใจในตัวผมขึ้นมาบ้าง”