บทละครโทรทัศน์ รากบุญ 2 (รอยรักแรงมาร) ตอนที่ 23 หน้า 4
“ถึงผมจะเป็นคนนอก แต่ผมก็ไม่เคยทำร้ายจิตใจคุณท่านเหมือนกับที่คุณทำ เมื่อก่อนคุณก็ทิ้งคุณท่าน ไป แล้วมาตอนนี้คุณก็มาทำในสิ่งที่คุณท่านชิงชังไม่อยากให้ทำอีก ทบทวนตัวเองหน่อยดีมั้ยคุณอยุทธ์ ว่าตั้งแต่เกิดมา คุณเคยทำอะไรให้คุณท่านได้ภูมิใจบ้าง”
อยุทธ์โมโห ลุกขึ้นจ้องหน้าชาครแบบเอาเรื่อง “ฉันก็กำลังจะทำอยู่นี่ไงล่ะ นายอย่ามาขัดขวางฉันก็แล้วกัน”
พยาบาลเคาะประตูก่อนจะเปิดเข้ามาในห้อง เห็นท่าทางของทั้งคู่ก็ชักกลัวๆ “ขอโทษนะคะ” พยาบาลเข้าไปตรวจเช็คสายน้ำเกลือ วัดไข้ วัดความดัน ให้วนันต์ อยุทธ์จึงเดินห่างออกมา
ชาครเดินตามมาพูดต่อลดระดับเสียงที่เถียงกันลง “สิ่งที่คุณกำลังจะทำ เป็นการทำร้ายจิตใจพ่อคุณเอง เมื่อไหร่จะรู้ตัวซะที”
“อย่างนายจะไปเข้าใจอะไร เลิกสั่งสอนฉันซะทีเถอะ”
“ผมน่ะเหรอไม่เข้าใจ ผมเคยเจอมากับตัวเองก่อนคุณด้วยซ้ำ” อยุทธ์มองชาครด้วยความแปลกใจ “คุณรู้แค่ว่าผมเคยฆ่าคนตายใช่มั้ย แล้วรู้รึเปล่า ว่าผมเจอกับคุณท่านครั้งแรกที่ไหน แล้วทำไมคุณท่านถึงช่วยเหลือผม”
ชาครมีสีหน้าแววตาดุดัน เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ในอดีต
สิบกว่าปีก่อน ชาครยิงผู้ชายคนหนึ่งล้มคว่ำไปกลางร้านอาหารแห่งหนึ่ง ท่ามกลางเสียงกรีดร้อง และตื่นตกใจหนีตายของคนในร้าน วนันต์กำลังทานข้าวอยู่ก็ต้องรีบหลบทันที แต่ชาครกลับไม่สะทกสะท้าน วางปืนลงบนโต๊ะ แล้วนั่งรอตำรวจมาจับอย่างสงบนิ่ง
“คนที่ผมฆ่า ก็คือไอ้คนที่โกงที่ดินพ่อแม่ผม ผมยอมรับ ว่าผมสะใจมากที่ได้ฆ่ามัน”
วนันต์มองดูชาครอย่างอึ้งๆ ไม่คิดว่าเด็กวัยรุ่นคนนึง หลังจากฆ่าคนตายแล้วกลับไม่หนี แล้วยังรอตำรวจมาจับอย่างสงบแบบนี้
หลังจากถูกจับได้วันสองวัน ชาครก็ต้องตกใจเมื่อได้รับข่าวร้ายจากตำรวจ “เป็นไปได้ยังไงจ่า พ่อแม่ผมจะตายได้ยังไง”
“พ่อแม่เอ็งตายแล้วจริงๆ แม่เอ็งพอรู้ข่าวว่าเอ็งฆ่าคนตาย เค้าก็ช็อกจนหัวใจวายตาย พ่อเอ็งก็เลยฆ่าตัวตายตาม ถ้าไม่เชื่อก็โทรถามญาติๆเอ็งดูก็แล้วกัน”
ชาครน้ำตาคลอ “ฉันฆ่ามัน ก็เพราะมันโกงที่ดินเรา พ่อกับแม่ควรจะดีใจถึงจะถูก”
ตำรวจได้แต่ถอนใจแล้วเดินเลี่ยงไป ชาครร้องไห้ด้วยความเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น ตอนนั้นเอง ชาครก็เห็นคนๆหนึ่งเดินมาหยุดที่หน้าห้องขังของชาคร
ชาครเงยหน้าขึ้นมองทั้งน้ำตา ก็เห็นวนันต์ยืนอยู่หน้าห้องขัง
“ไม่มีพ่อแม่ที่ไหน ดีใจที่เห็นลูกกำลังเดินทางผิดหรอกนะ”
“คุณเป็นใคร”