บทละครโทรทัศน์ รากบุญ 2 (รอยรักแรงมาร) ตอนที่ 23 หน้า 5

“ฉันชื่อวนันต์ เป็นคนที่อยู่ในร้านวันที่เธอฆ่าคนตาย” ชาครพยายามจะนึกแต่ก็จำไม่ได้ “ฉันยอมรับว่าฉันประหลาดใจมากกับการกระทำของเธอ ฉันก็เลยให้คนตามสืบเรื่องของเธอ เสียใจเรื่องพ่อกับแม่ด้วยนะ”
ชาครได้แต่ร้องไห้สะอึกสะอื้นออกมา
“ฉันจะช่วยหาทนายมือดีให้เธอเอง แล้วถ้าเธอพ้นโทษ อยากจะเรียนหนังสือต่อ ฉันจะส่งเสียให้”
ชาครฟังรู้สึกไม่อยากเชื่อถามวนันต์ด้วยความแปลกใจ “คุณช่วยผมทำไม”
“เพราะฉันก็เป็นคนที่เคยก้าวพลาดเหมือนกับเธอ แต่เธอยังโชคดีกว่าฉัน ที่เริ่มต้นใหม่ได้”
ชาครมองวนันต์ด้วยความแปลกใจด้วยความคาดไม่ถึงที่จะมีคนแปลกหน้าคนนี้จะดีกับตนถึงขนาดนี้
3-4 ปีต่อมา ชาครในชุดโทรมๆเดินเข้ามาหาวนันต์ กับพิมพ์อร ที่นั่งกินอาหารรออยู่
“มาแล้วเหรอชาคร” วนันต์หันไปพูดกับพิมพ์อร “ลูกอร นี่ไงชาคร คนที่พ่อเคยเล่าให้ฟัง”
ชาครยกมือไหว้วนันต์และพิมพ์อร “สวัสดีครับ สวัสดีครับ”
พิมพ์อรขำๆ “ไม่ต้องไหว้ฉันหรอก เธออายุมากกว่าฉันอีกมั้ง ยินดีที่ได้รู้จักนะชาคร คุณพ่อบอกว่าจะส่งเธอไปเรียนที่สิงคโปร์ พร้อมกับฉันถ้ามีปัญหาอะไร ก็บอกฉันได้นะ”
ชาครมองพิมพ์อรอย่างเขินๆ เจอพิมพ์อรครั้งแรกก็หลงใหลในความสวยทันที “ครับ”
“หน้าที่ของเธอนอกจากตั้งใจเรียนให้จบแล้ว ก็ช่วยเป็นบอดี้การ์ดดูแลความปลอดภัยให้ลูกอรแทนฉันด้วย ฉันจะได้หมดห่วง” วนันต์ตบบ่าชาคร “ฝากด้วยนะชาคร”
“ครับคุณท่าน ผมจะดูแลความปลอดภัยของคุณพิมพ์อรด้วยชีวิตของผมเลยครับ”
วนันต์และพิมพ์อรขำในความซื่อและจริงใจของชาคร
พิมพ์อรกระเซ้า “นี่เธอเข้าใจอะไรผิดรึเปล่า ฉันไม่เรียนต่อนะ ไม่ได้ไปรบ”
วนันต์ได้แต่ขำ ชาครรู้สึกเขินแต่ก็แอบชำเลืองมองพิมพ์อรอย่างแอบปลื้มเจ้านายสาวแต่แรกเจอ
ย้อนมาปัจจุบัน พยาบาลทำปากกาตกพื้น ก่อนจะรีบเก็บด้วยท่าทางกลัวๆ หลังจากได้ยินอยุทธ์ และชาครคุยกัน พยาบาลรีบก้มหน้าเดินออกจากห้องไปทันที
ชาครมองตามพยาบาลก่อนหันไปพูดกับอยุทธ์ต่อ “แล้วผมก็ผิดสัญญาที่ให้ไว้กับคุณท่าน ไม่สามารถปกป้องคุณอรได้แล้วคุณล่ะ จะเดินซ้ำรอยผมอีกเหรอ”
อยุทธ์เครียดหนัก ฟังที่ชาครเล่าก็ยิ่งกดดัน “ถ้าคุณพ่อหาย คุณพ่อต้องเข้าใจฉัน”
“ไม่มีทางหรอกครับ อย่าพูดปลอบใจตัวเองหน่อยเลย”
อยุทธ์เจอชาครกดดันยิ่งเครียดหนักขึ้นทุกที
ที่หน้าห้องไอซียูพยาบาลที่เพิ่งออกไป แอบดูอยู่ด้วยความสนใจ
รถติดบนท้องถนนติดอยู่ประมาณหนึ่งเพราะมีรถชนกัน เลยขวางทางอยู่ ชาครเองก็รถติดอยู่เช่นกัน