บทละครโทรทัศน์ สายลับรักป่วน ตอนที่ 3 หน้า 2
ก่อนหน้านี้ บอสประชุมทุกคนมอบหมายงาน ที่จอทีวีมีภาพข้อมูลตามที่บอสบรี๊ฟทุกคน
“น้องยิ้มลูกของพี่ชายท่านนายกถูกจับตัวไป ท่านนายกเรียกหน่วยพิเศษของเราให้ชิงตัวคืนมา งานนี้เป็นความลับ ยังไม่มีใครรู้เรื่องและไม่อยากให้เป็นข่าว กลัวว่าอาจจะกระทบกับหลายฝ่าย ทีมข่าวกรองของเราสืบทราบจนแน่ใจแล้วว่าน้องยิ้มอยู่ที่ไหน พวกคุณต้องออกปฏิบัติการพาตัวน้องยิ้มกลับมาให้ได้อย่างปลอดภัย”
“บอสรู้รึยังครับว่า น้องยิ้มถูกจับไปเพราะอะไร” คุกกี้เอ่ยถาม
“จะจับเรียกค่าไถ่ ข่มขู่เรื่องธุรกิจส่วนตัวหรือจะเกี่ยวกับการเมืองก็เถอะ ยังไงก็ไม่น่าจะไปลงที่เด็ก เด็กไม่เกี่ยวข้องอะไรเลยด้วยซ้ำ” ดินออกความเห็น
“งั้น เราก็จัดเต็มกับคนร้ายให้สมกับความเลวของมันเลยดีมั้ยพี่” ร๊อคเห็นด้วย
“ผมอยากให้จับคนร้ายมาเป็นๆ เพื่อสอบสวนหาสาเหตุและคนที่จ้างวานอยู่เบื้องหลัง” บอสสรุป
“พิศุทธิ์กำลังจะบุกเข้าไปแล้ว เขมชาติกับคุณเอื้อพร้อมมั้ย เปลี่ยน” ดินพูดแล้วหาทางเข้าไปในโกดัง
“คุณเอื้อพร้อม เปลี่ยน” คุกกี้ตอบ
แต่ร๊อครู้สึกไม่ชอบใจ “เออ เขมชาติไม่พร้อม อยากจะขอเปลี่ยนชื่อรหัสได้มั้ย อะไรเนี่ย พิศุทธิ์ คุณเอื้อ เขมชาติ เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าพี่คุกกี้ติดละครกับเค้าด้วย”
“ฉันไม่ได้ติดแค่ดูเป็นเพื่อนเมียเท่านั้นเอง เอาน่าคราวที่แล้วแกก็ตั้งแล้ว คราวนี้ตาพี่สิ” คุกกี้พูดติดตลก
“เถียงกันไร้สาระอยู่นั่นแหละ พิศุทธิ์บุกแล้วนะ” ดินตัดบทรำคาญ เขาเตรียมบุกเข้าไปในโกดังร้าง
ดินเขยิบมาใกล้ๆคนร้าย 2 คนที่เฝ้าอยู่หน้าโกดัง สูดหายใจพร้อมแล้วออกจากที่หลบเดินตรงไปหาคนร้าย คนร้ายหันมาเห็นดิน ดินยกปืนขึ้นเล็งยิงไปที่คนร้ายทั้งสองคนละนัด กระสุนเข็มอาบยาสลบพุ่งปักที่คอคนร้ายแล้วคนร้ายก็หลับลงไปกองกับพื้น
ดินนึกถึงตอนที่คุกกี้ยื่นปืนยาสลบให้แล้วอธิบาย “นี่เป็นปืนยิงเข็มยาสลบ ปลดล๊อคตรงนี้แล้วขึ้นไกยิงได้เลย แต่มีข้อจำกัดนิดหน่อย มันบรรจุกระสุนเข็มได้แค่ 5 นัดเท่านั้น ดังนั้น แกยิงพลาดได้เพียงครั้งเดียว”
ดินลอบเข้ามาในโกดังร้าง ค่อยหลบย่องเข้าไปใกล้คนร้ายที่เหลืออีก 2 คนที่กำลังกินเหล้าเล่นไพ่อยู่ ดินยกปืนเล็งจะยิง แต่แล้วมือถือของดินดังขึ้น ดินตกใจ “ตายล่ะ ลืมปิดเสียง”
คนร้าย 2 คนได้ยินเสียงมือถือดังก็หันมาตะโกนถาม “ใครน่ะ ไอ้จ้อนไอ้แดงหรือ”
ดินไม่รู้จะตอบยังไงรีบหยิบมือถือมาดู เห็นเป็นชื่อรันโทรมา ดินกดรับสายแล้วรีบหลบมา“หวัดดีครับรัน มีธุระอะไรหรือครับ”
“มีธุระสำคัญและด่วนมากด้วย”
“เกิดเรื่องอะไรหรือครับ รันเป็นอะไรรึเปล่า ป่วยหรือเจ็บตรงไหนครับ ผมจะรีบไปดูแล”