บทละครโทรทัศน์ สายลับรักป่วน ตอนที่ 3 หน้า 4
เสียงดินตะโกนดังออกมาทั่วโกดัง “ดินคิดถึงรันที่สุดในโลกเลย”
คนร้ายหันมองไปมา มีเสียงรันกรี๊ดดังจากมือถือของดินที่วางไว้ คนร้ายหันไปมองตามเสียงกรี๊ด ดินโผล่ออกมาจากที่ซ่อน ยกปืนขึ้นยิงใส่คนร้ายเป็นนัดสุดท้าย แต่คนร้ายรู้ตัวหลบได้ทัน ดินมองด้วยความตกใจ คนร้ายยิ้มเยาะ มีเสียงรันกรี๊ดออกมาอีก คนร้ายตกใจ ดินเอาปืนปาใส่หน้าคนร้าย มันหลบไม่ทันเพราะมัวตกใจเสียงกรี๊ด แล้วสลบไป
ดินเดินไปหยิบมือถือมาคุยกับรันต่อ “ขอบคุณนะรัน ว่าแต่ทำไมกรี๊ดตั้งสองทีละ”
“ก็รันดีใจมากนี่ รันไปแต่งตัวก่อนนะ เดี๋ยวเย็นนี้เจอกัน”
ดินยิ้มมีความสุข
ดินแกะผ้าปิดปากและเชือกที่มัดมือน้องยิ้มไว้ “ปลอดภัยแล้วนะครับน้องยิ้ม พี่มาช่วยแล้ว”
“ขอบคุณครับคุณลุงคนเก่ง”
“เออ เรียกพี่ดีกว่านะ”
“ครับพี่คุณลุงคนเก่ง”
คุกกี้กับร๊อคเดินมาที่ด้านหลัง ได้ยินที่ดินคุยกับรันทั้งหมด ทั้งสองล้อแซว
“คิดถึงรันที่สุดในโลกเลย”
“กรี๊ดดดดด...นี่แกเกือบไม่รอดเพราะลืมปิดมือถือแล้วนะ อะไรกัน พอมีความรักเข้าหน่อยก็เริ่มทำงานผิดพลาดซะละ” คุกกี้ตำหนิ
“แต่ก็รอดมาได้เพราะความรักเหมือนกันแหละน่าพี่คุกกี้” ดินแก้ตัว
“วันนี้งานจบง่ายไปหน่อยนะ ไม่มีระเบิดตูมตามอะไรเลย” ร๊อคเอ่ยขำๆ
“เดี๋ยวจัดให้ได้” คุกกี้ทำมาดเข้ม
ดินอุ้มน้องยิ้มเดินมากับร๊อคและคุกกี้ที่หน้าโกดัง คุกกี้หยิบไอโฟนมากดปุ่ม โดรนในโกดังที่กองอยู่ที่พื้นระเบิดขึ้น
ด้านหน้า ทุกคนเดินออกมาอย่างเท่ มีโกดังร้างระเบิดอยู่เบื้องหลัง
คนร้ายทั้ง 4 ถูกเจ้าหน้าที่นำตัวไปห้องสอบสวน
ดินยืนอยู่กับบอส “บอสว่างานนี้เกี่ยวข้องกับยศพลมั้ยครับ”
“อาจจะเป็นไปได้ หลังจากการวางระเบิดป่วนเมืองผิดพลาดเมื่อคราวที่แล้ว เราก็ได้ข่าวว่าไม่มีใครเชื่อถือจ้างมันอีก ยศพลคงจะต้องหาทางทำเรื่องชั่วๆ สร้างเครดิตอีกแน่”
พ่อน้องยิ้มมารับน้องยิ้ม บอสเดินไปพาน้องยิ้มมาให้ พ่อลูกกอดกันด้วยความดีใจ