บทละครโทรทัศน์ สายลับรักป่วน ตอนที่ 3 หน้า 3
คนร้าย 2 คนเห็นไม่มีใครตอบ ก็มองหน้ากันแบบว่ามีเรื่องแน่ ทั้งสองจึงหยิบปืนแล้วออกเดินตามหาเสียง
ดินแอบมองเห็นคนร้ายตามมาก็หาทางหลบซ่อนไม่ให้คนร้ายรู้
“รันไม่เจ็บไม่ป่วยอะไรหรอกค่ะ ไม่ต้องตกใจถึงขนาดนั้นก็ได้ รันก็แค่ คิดถึงดินเท่านั้นเอง”
“คราวหน้าอย่าพูดอะไรที่ทำให้ผมคิดว่ารันกำลังเกิดอันตรายอย่างนี้อีกนะครับ”
“แหม ก็รันคิดถึงดินจริงๆ นี่ คิดถึงมากด้วย อยากเห็นหน้า อยากได้ยิงเสียง ว่าแต่ดินเถอะ ทำไมต้องพูดกระซิบกระซาบแบบนี้ด้วย ทำอะไรอยู่น่ะ”
“ผมทำงานอยู่ มาเยี่ยมลูกค้าที่นอนเจ็บเพราะอุบัติเหตุน่ะ”
ดินมัวแต่แต่คุยโทรศัพท์เลยถูกคนร้ายมาดักเจอตรงหน้า ดินยกปืนขึ้นยิง คนร้ายปัดมือดิน กระสุนจึงพุ่งไปที่อื่นแทน คนร้ายเข้าไปชกต่อยกับดิน ดินต้องสู้ทั้งๆ ที่คุยมือถือไปด้วย
“ว่าแต่เย็นนี้ดินว่างมั้ย รันอยากเจอ”
ดินสู้กับคนร้ายเตะต่อยปัดปืนในมือของทั้งสองฝ่ายไปมา
“ว่าง แค่นี้ก่อนนะ ผมกำลังยุ่ง”
“มาเยี่ยมคนป่วย ยุ่งอะไรกันนักละคะ ขอรันคุยต่ออีกซักนาทีได้มั้ยอะ นะคะ”
ดินสู้กับคนร้าย มีจังหวะที่ต่อยสวนกันถูกที่หน้าอกของทั้งสองฝ่าย ทั้งสองผงะถอยออกมา ดินยกปืนยิงไปที่คนร้ายคนร้ายแต่คนร้ายหลบ โชคดีกระสุนไปถูกคนร้ายอีกคนที่เพิ่งตามมาเจอจนสลบไป คนร้ายคนเดิมยกปืนขึ้นยิงดิน ดินวิ่งหลบ เสียงปืนดังเข้าไปในมือถือ
รันได้ยินเสียงปืนก็ตกใจ“นั่นเสียงปืนนี่ เค้ายิงกันในโรงพยาบาลหรือคะ”
“เสียงทีวีน่ะ...รัน เดี๋ยวเย็นนี้เจอกันนะ”
“ดินยังไม่ได้บอกรันเลย”
“บอกอะไรหรือครับ”
“ก็บอกว่าคิดถึงรันไง วันนี้คิดถึงรึยัง”
ดินหลบหนีจากคนร้ายมาแล้วหาทางจัดการคนร้าย แล้วดินก็คิดออก “ถ้าบอกแล้วรันจะดีใจมั้ย”
“ดีใจสิ โทรมาเนี่ยก็อยากได้ยินแค่นี้เองแหละ”
“ดีใจมากแค่ไหน”
“มากที่สุดในโลก”
“งั้นถ้าผมบอก รันต้องกรี๊ดดีใจให้ดังลั่นบ้านเลยนะ”
ดินกดเปิด Speaker แล้วแอบวางมือถือไว้ แล้วหลบไปอีกทาง คนร้ายเดินหาดินตรงมาที่มือถือของดิน มันเหลือบมองเห็นเงาของดินจึงเตรียมปืนพร้อมจ้องไปที่ใกล้ๆ เงาของดินขยับเดินไปทางเงาของดิน