บทละครโทรทัศน์ สายลับรักป่วน ตอนที่ 2
รันนั่งดูทีวีอยู่กับมณีมาลาและไพศาล รันจามออกมาอย่างแรง
มณีมาลาหันมามอง “ใครกำลังนินทารันอยู่ละเนี่ย หวังว่าจะไม่ใช่พวกโรคจิตอีกนะ”
ไพศาลประชด “ถ้าไม่ใช่นายณัฐพลโรคจิต ก็คงเป็นนายวีรกิจหนุ่มขี้งก นายสมภพหนุ่มบ้าพลัง นายกัปตันหนุ่มเจ้าสำอาง หรือไม่ก็นายสมชายปริญญา 7 ใบแต่ตกงาน คนใดคนหนึ่งนี่แหละ”
มณีมาลายังไม่รู้ตัว “ใช่สิ ก็รันลูกสาวคนเดียวของเราออกจะสวยพร้อมสมบูรณ์สุดฟินขนาดนี้ หนุ่มๆ ที่ฉันจับคู่ดูตัวให้ก็ต้องคิดถึงและแอบเสียดายรันเป็นธรรมดา”
“นี่คุณ รันเองก็ไม่ใช่เด็กๆ ลูกโตแล้วก็ให้ลูกหาคู่ครองเองสิ”
“ก็เพราะโตจนจะขึ้นเลข 3 แล้วน่ะสิคะ ถ้าฉันไม่ช่วย ลูกสาวเราคงจะได้ครองคานทองเป็นแน่”
รันแย้ง “แม่ก็เยอะเกินไปแล้วค่ะ รันเพิ่งจะ 20 กว่าๆ แค่นั้นเอง อีกหลายปีกว่าจะถึงสามย่านโน่น”
“ก็ถ้าขืนแกใจเย็นแบบนี้ แป๊บๆ เดี๋ยวก็เลยหลักสี่ ทะลุไปห้าแยกปากเกร็ด สุดท้ายก็ฉลองคานทองตอนแซยิดพอดี ...แม่รู้ว่ารันของแม่น่ะสวยเลือกได้ แต่แม่ก็ว่ารันน่าจะลดๆ ความเรื่องมากลงบ้างนะ”
“แม่คะ รันไม่ได้เรื่องมากอะไรเลยนะคะ เพียงแต่หนุ่มๆ ของแม่น่ะ เค้าไม่ได้เรื่องกันจริงๆ” รันทำหน้าเซ็ง
“แล้วรันชอบแบบไหนละลูก แม่จะได้หามาให้ถูกใจซะที”
รันไม่ได้ตอบได้แต่คิดถึงตอนที่ดินจัดการเล่นงานณัฐพล
รันมองดู พอดินจัดการเสร็จ ดินขยับมายืนใกล้รันแล้วเข้าไปกระซิบข้างหู“ปลอดภัยแล้วนะครับ ขอโทษด้วยที่ช่วยคุณช้าไปหน่อย”
รันหันมามองดิน ดินยิ้มให้ รันยิ้มตอบเล็กๆ
รันยิ้มออกมาเมื่อคิดถึงดิน มณีมาลากับไพศาลมองรันที่เอาแต่นั่งยิ้ม
“ดูลูกสิ จู่ๆ ก็ยิ้มตาเยิ้มอย่างกะคนบ้าเลย” มณีมาลาแขวะ
“สงสัยจะแอบคิดถึงชายในฝันอยู่น่ะ” ไพศาลบอกภรรยา
“คุณรู้ได้ไงคะ แน่ใจหรือว่าลูกไม่ได้บ้า”
“แน่ใจสิ ก็สายตาของลูกน่ะ เหมือนกับสายตาของคุณที่มองผมตอนที่ได้ยินผมบอกรักเลย” มณีมาลาได้ยินก็เขิน ลุกขึ้นจะเดินไป ไพศาลเอ่ยถาม “ไปไหนละคุณ”