บทละครโทรทัศน์ สายลับรักป่วน ตอนที่ 2 หน้า 5
“ก็...” รันอ้ำอึ้ง ก่อนจะเล่าเรื่องในวันเกิดเหตุ
พนักงานเสิร์ฟยืนเรียงกันเป็นแถว รันมองดูแล้วถามผู้จัดการร้านที่อยู่ข้างๆ
“นี่คือพนักงานเสิร์ฟทั้งหมดของเราแล้วครับ เมื่อวันก่อนที่เกิดเรื่อง ก็เป็นพนักงานชุดนี้ที่เข้ากะ ไม่มีคนอื่นอีกแล้วครับ”
“อืม มีใครที่เพิ่งลาออกไปรึเปล่าคะ” รันมองหาสงสัย
“ไม่มีครับ”
รันเสียใจที่ไม่ได้เจอดินอย่างที่คิด
รุ้งเซ็ง “อ้าว ไหนบอกเป็นเจ้าชาย ที่แท้ก็แค่พนักงานเสิร์ฟ”
“จะทำอะไรก็ช่าง ขอแค่แซ่บเป็นพอ จริงมั้ยรัน” โจโจ้เข้าข้างเพื่อน
“โจโจ้ คิดแต่จะกินผู้ชายนะแก ที่ถูกน่ะต้องบอกว่า จะทำอาชีพอะไร จะจนหรือรวยก็ช่าง ขอแค่ให้เค้าเป็นคนดีก็พอ” รันเอ่ยบอก
“ช่ายยยยยย” ดินเผลอหลุดพูดออกมาอีก
รัน รุ้งโจโจ้หันไปมอง แต่ดินไม่รู้ตัวได้แต่ยืดอกท่าทางภูมิใจ ทั้งสามหันมองกันแบบว่าชักแปลกมากเกินละ
ในโรงหนังร๊อคกับไอซ์นั่งดูหนังผีกันอยู่ ไอซ์เห็นผีในหนังก็ตกใจกรี๊ดแล้วหันมากอดร๊อค ร๊อคฉวยโอกาสเอามือโอบไอซ์แล้วยิ้มที่ทุกอย่างเป็นไปตามแผน
“นี่แกเล่นบุกไปหาเค้าถึงร้านน่ะ ถ้าเกิดเจอเค้าแล้วจะยังไงต่อยะ จะให้ท่าแจกเบอร์รอให้เค้าโทรมาหรือตามติดประชิดถึงรั้วบ้าน” โจโจ้แซว
“บ้า ฉันเป็นกุลสตรีที่พ่อแม่อบรมมาดีนะ ไม่ทำอย่างนั้นหรอก ก็แค่จะไปขอบคุณเค้าที่ช่วยไว้ ชวนคุยนิดหน่อย หลอกถามว่ามีแฟนรึยัง ถ้ายังฉันก็จะหาโอกาสไปกินข้าวที่ร้านนั้นบ่อยๆ ให้อยู่ในสายตา เผื่อเค้าจะสนใจฉันแล้วมาจีบฉัน”
“แหม แม่ยอดกุลสตรี พนักงานเสิร์ฟที่ไหนจะกล้ามาจีบคุณหนูไฮโซอย่างเธอกันจ๊ะ มันคนละชั้นกัน และถึงจีบเธอสำเร็จ ก็ไม่มีวันผ่านด่านคุณแม่มณีมาลาของเธอไปได้หรอก แม่เธอเอาถึงตายแน่” รุ้งเอ่ยเสียงเข้ม
ดินได้ยินก็ถึงกับทำถ้วยกาแฟตกพื้นแตก เสียงดังจนรัน รุ้ง โจโจ้ต้องหันไปมองอีก “ตายๆๆ แม่ดุซะด้วย ถ้ากัดเราจะติดเชื้อโรคกลัวน้ำรึเปล่าวะเนี่ย” ทั้งสามเห็นดินก้มหน้าเศร้าหมดอาลัย