บทละครโทรทัศน์ กลกิโมโน ตอนที่ 15 หน้า 5

“แต่เธอเคยบอกว่ายังไม่มีคนรักครับ”

“ไม่มีคนรักแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะเหมาะสมกับอาคิระ พอเธอทำงานให้เราเสร็จ เธอก็ต้องกลับไปมีชีวิตของเธอ แล้วระยะทางก็จะทำให้ความรักกลายเป็นทุกข์ ถ้ายังหักห้ามใจไม่ให้รักได้ ก็หักห้ามซะก่อนเถอะนะ”  

“ผมคงห้ามใจตัวเองไม่ทันแล้วครับคุณย่า ถ้ารักครั้งนี้จะไม่สมหวังอีก ผมก็พร้อมจะยอมเจ็บ” อาคิระตัดบท “ผมขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ” อาคิระโค้งให้มิกิแล้วเดินออกไป 

ย่ามิกิถอนหายใจเฮือกใหญ่กลัดกลุ้มแล้วหันหลังจะเดินออกไป แต่ทว่า กลับเจอโฮชิโนโอจิยืนหน้าเศร้าอยู่ “ท่านชาย !!!!  ท่านชายมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ” 

“ไม่นานหรอก” โฮชิโนโอจิพยายามจะยิ้มปกปิดความรู้สึกตัวเอง  แต่น้ำตาโฮชิโนโอจิดันไหลเองโดยที่แทบจะไม่รู้ตัว 

ย่ามิกิตกใจ “ท่านชายมีน้ำตา!” 

ห้องบนหอคอย ย่ามิกิคาดคั้นโฮชิโนโอจิ “อย่ามาอ้างเลยค่ะว่าฝุ่นเข้าตา ดิชั้นอยู่กับท่านชายมาครึ่งค่อนชีวิต ยังไม่เคยเห็นท่านชายร้องไห้เลยสักครั้ง และเท่าที่จำได้เทพจะไม่ร้องไห้” ย่ามิกิจ้องหน้าโฮชิโนโอจิอย่างคาดคั้น “ยอมรับมาเดี๋ยวนี้นะคะ ท่านชายเป็นอะไร”

“เป็นเทพเจ้านกกระเรียน”

“ไม่ตลกค่ะ ท่านชายยอมรับมาเถอะค่ะ ว่าได้ยินที่ดิชั้นกับอาคิระคุยกัน”  โฮชิโนโอจิเงียบแทนคำตอบ “ท่านชายไม่ต้องห่วงนะคะ ดิชั้นจะหาทางห้ามอาคิระไม่ให้รักคุณรินดาราเอง”  

“แล้วมิกิไม่สงสารอาคิระเหรอ” 

ย่ามิกิชะงัก “สงสารค่ะ...สงสารมาก เพราะดิชั้นมองออกว่าอาคิระจริงจังกับรักครั้งนี้มากแค่ไหน แต่ในเมื่อโชคชะตากำหนดมาให้คุณรินดาราเกิดมาเพื่อท่านชาย อาคิระก็ต้องยอมรับให้ได้”

“แต่โชคชะตาอาจจะกำหนดมาให้ร่างกายฮิคาริมีไว้เพื่อชั้น แต่หัวใจมีไว้เพื่ออาคิระก็ได้”   

“แต่โชคชะตาก็กำหนดมาให้มิยาคาวะ มีหน้าที่ดูแลท่านชาย เพราะฉะนั้นมิคายาวะทุกคนก็ไม่ควรจะทำให้ท่านชายเป็นทุกข์”   

“แต่ถ้าทุกคนต้องทุกข์เพื่อแลกกับความสุขของชั้นคนเดียว ชั้นจะทุกข์ยิ่งกว่านะมิกิ”  ย่ามิกิเถียงไม่ออก “ปล่อยให้ทุกอย่างมันเป็นไปอย่างที่ควรจะเป็นเถอะ แล้วเวลาจะให้คำตอบเองว่าเราควรทำอย่างไร”  

ย่ามิกิมองโฮชิโนโอจิด้วยความสงสารจับใจ

บ้านมาโกโตะกลางคืนบรรยากาศวังเวง เสียงกรี๊ดร้องดังออกมาจากในบ้าน ยูกินอนดิ้นทุรนทุรายอยู่บนเตียง  มือจับที่ต้นคอตัวเองที่มีเชือกสีแดงพันรอบคอ..เชือกนั้นเกิดประกายไฟ ขึ้นรอบเส้น...สร้างความเจ็บปวดทรมานให้ยูกิมากขึ้นเป็นหลายเท่า ยูกิดิ้นพราดและหวีดร้องสุดเสียง  

มาโกโตะเปิดประตูเข้ามาปราดเข้าไปหายูกิ “ยูกิ” มาโกโตะเห็นยูกินอนดิ้นทุรนทุราย แต่ไม่เห็นเชือกสีแดงรอบคอ