บทละครโทรทัศน์ กลกิโมโน ตอนที่ 11 หน้า 2
“เจอผี”
“ป้า !!..มืดๆค่ำๆพูดออกมาทำไม..จะเรียกให้ออกมาหลอกเราเหรอไง”
“พอเลยยัยนานะ ชั้นอยู่บ้านนี้มาจนหัวจะหงอกหมดแล้ว ยังไม่เคยเจอผีสักตัว”
“ป้าไม่เจอแต่ไม่ได้หมายความว่าจะไม่มี ไม่งั้นคุณรินดาราจะโดนหลอกได้ไง”
“โอ้ย..ชั้นไม่เชื่อหรอก..ตาฝาดไปมากกว่า”
อาคิระกระแอมเข้ามา “รินดาราเป็นยังไงบ้าง”
“คุณอาคิระ..เอ่อ..ไม่มีอะไรต้องห่วงแล้วล่ะค่ะ เธอรู้สึกตัวเป็นปกติดีแล้ว”
“แต่นานะว่า..ดูเธอยังกลัวๆอยู่นะคะ”
เคโกะหันมาจิกหน้าปราม “นานะ !!”
“กลับเข้าบ้านกันไปได้แล้ว เดี๋ยวชั้นจะไปดูรินดาราเอง” สองสาวใช้รับคำแล้วพากันเดินไป อาคิระมองผ่านสวนไปที่ห้องพักของรินดาราสีหน้าครุ่นคิด
ที่ห้องรินดารา อาคิระเดินเข้ามาหยุดเรียกเธอ “รินดารา..รินดารา”
อาคิระเรียกอยู่อีกสองสามครั้ง รินดาราจึงค่อยๆเลื่อนประตูออกมาแล้วชะโงกหน้าออกมาแบบลุ้นๆกลัวๆ รินดาราอยู่ในชุดยูกาตะมีเสื้อคลุมทับอีกชั้น ใบหน้าไม่แน่ใจว่าใช่อาคิระรึเปล่า “คุณ..คุณจริงๆใช่มั้ย”
อาคิระถอนใจเบาๆรู้ว่าที่รินดาราพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง อาคิระเลยจับมือรินดารามาทาบที่หัวใจเขา “ว่าไงคุณ..หัวใจผมเต้นอยู่รึเปล่า”
รินดาราสัมผัสได้ว่าหัวใจเต้นจริงๆจึงโล่งอก “ค่อยยังชั่วหน่อย ตัวเป็นๆไม่ใช่”
อาคิระตอบแทนแกมประชด “ผีที่หลอกเธอปลอมตัวกลับมาหลอกอีกเหรอ..อิทธิฤทธิ์เยอะนะ”
รินดาราชะงัก “ถ้าจะมาพูดกับชั้นแบบนี้..ไม่ต้องมาก็ได้นะ..คุณอาคิระ” รินดาราจะเลื่อนประตูปิด แต่อาคิระเอามือขวาง รินดาราถอยเข้าไปในห้อง อาคิระมองตามเธอ
อาคิระตามรินดาราเข้ามาในห้อง “ชั้นเป็นห่วงเธอนะถึงได้ตามมาดู อยากรู้ว่าเธอหายตกใจรึยัง”
“ตั้งแต่เกิดมาชั้นยังไม่เคยเจอเรื่องสยองขวัญแบบนี้มาก่อน มันคงไม่ได้หายตกใจกันง่ายๆหรอกคุณ” รินดาราพูดไปก็มีสายตาระแวงมองไปรอบๆห้องอย่างกลัวๆขนยังลุกไม่หาย
อาคิระเห็นท่าทางรินดาราก็ยิ่งอยากรู้ “แล้วคุณพอจะเล่าให้ผมฟังได้มั้ยว่าเจอผีอะไรหลอก”
“คุณจะให้ชั้นพูดถึงทำไมอีก”
“ก็ที่นี่เป็นบ้านผม เผื่อว่าผมจะช่วยอะไรคุณได้ไง..ไม่ต้องกลัวน่า..ผมอยู่กับคุณที่นี่ เล่ามาเถอะ”
รินดารานิ่งไปครู่ “ชั้น..ชั้นเจอผีเด็กผู้ชายที่บ่อน้ำ ตอนแรกก็ดูเป็นเด็กธรรมดามาขอให้ช่วยพากลับบ้าน แต่พอชั้นพาเดินเข้าไปในป่า ชั้นก็เจอกับผีผู้หญิงคอยาว พวกมันพยายามจะฆ่าชั้น มันบังตาให้ชั้นหลงอยู่แต่ในป่า เรียกให้คนช่วยก็ไม่มีใครได้ยิน”