บทละครโทรทัศน์ กลกิโมโน ตอนที่ 6 หน้า 4

ยูกิสีหน้าตื่นเต้นดีใจมากเมื่อได้ยินข่าวดี “จริงเหรอคะมาโกโตะ ชั้นดีใจจังเลย” 

“ผมก็ดีใจที่ลูกสาวผมเข้าใจคุณ คุณรอผมอยู่ที่นั่นนะ อย่าเพิ่งไปไหน คนของผมกำลังไปรับคุณ แล้วเราจะประกาศให้ทุกคนรู้ว่าเราจะมีข่าวดี”

“ค่ะ..ชั้นจะรอคุณ..มาโกโตะคะ วันนี้ชั้นไปขอพรจากเทพเจ้ามา ท่านให้ชั้นได้สมหวัง แล้วท่านก็จะอวยพรให้ความรักของเรามีความสุขตลอดไป”

“จ้ะ..ยูกิ” มาโกโตะวางสายไปแล้วหน้านิ่งเหี้ยมเกรียม กดเบอร์โทรออกไปที่อีกเบอร์ พร้อมกับสั่งด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ลงมือได้”

ยูกิกำโทรศัพท์ไว้ในมือด้วยสีหน้าเปี่ยมสุขเต็มที่ ชายในชุดสูทสีดำเห็นแต่เพียงแผ่นหลังก้าวเข้ามาหยุดมองไปที่ยูกิ ในมือของมันมีผ้าเช็ดหน้า ที่เพิ่งชุบคลอโรฟอร์มเพื่อใช้เป็นยาสลบ มันเดินเข้าไปหายูกิอย่างใจเย็น

ในเลิฟโฮเตล ยูกิค่อยๆรู้สึกตัวลืมตาขึ้นมา ยูกิพบตัวเองอยู่ในร่างกายเปลือยเปล่ามีผ้าห่มปิดกาย นอนอยู่บนเตียงในห้องพักที่ตกแต่งด้วยกระจก และตรงหน้ายูกิก็มีกล้องวีดิโอตั้งเอาไว้ ระหว่างนั้น ยากูซ่า 2-3 คนเดินเข้ามา พวกมันมีรอยสักตามตัวดูน่าเกรงขาม แต่ละคนดูเหี้ยมเอาเรื่อง 

ยูกิรีบคว้าผ้าห่มมากอดแน่น “นี่ชั้นมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง” พวกยากุซ่าหัวเราะชอบใจ หนึ่งในนั้นพยายามจะขึ้นมาบนเตียงเข้าใกล้เธอ แต่ยูกิผลักมันแล้วลุกถอยไปมุมห้อง “อย่าเข้ามานะ..ช่วยด้วย..ช่วยด้วย”

“ที่นี่เป็นโรงแรมของพวกเรา เป็นที่ใช้สำหรับถ่ายหนังเอวี ส่วนพวกเราก็คือพระเอกและ นางเอกก็คือ..เธอ”

ยูกิตกใจหน้าเสีย “ไม่จริง..เป็นไปไม่ได้”

“ไม่เชื่อเหรอ..งั้นจะเปิดให้ดูว่าภาพเด็ดๆ 1 ต่อ 3 ของเธอน่ะ มันเด็ดขนาดไหน”

ยากุซ่าพยักหน้าให้พรรคพวกเปิดภาพจากกล้องที่ถ่ายเอาไว้แล้ว ยูกิเห็นเข้าก็ถึงกับเข่าอ่อนทรุดฮวบ น้ำตาไหล อาบแก้มอย่างเจ็บปวด  “ไม่จริง..ไม่จริง !!!”

“ทีนี้ก็เห็นแล้วนะ ว่าผลของการที่เธอพยายามไปรังควานคุณมาโกโตะมันเป็นยังไง ถ้ายังไม่เลิกตอแยกับเขาอีก เธอได้กลับมาถ่ายหนังกับพวกเราอีกแน่”  ยากุซ่าเข้าไปเชยคางยูกิแล้วหัวเราะชอบใจ พวกมันพากันออกไปทิ้งให้ยูกิอยู่ในสภาพเจ็บปวดรวดร้าว ภาพในกล้องวีดิโอยังเล่นค้างเป็นภาพที่เธอถูกพวกมันรุมโทรม 

ยูกิปรี่เข้าไปคว้ากล้องมาปาใส่กระจกห้องจนแตกละเอียดเพล้ง !!! จากนั้นยูกิก็กรีดร้องออกมาสุดเสียง “กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด” น้ำตาของเธอไหลพราก อารมณ์เสียใจจนแทบบ้า ความเจ็บปวด ความโกรธ มันปะทุจนทำให้เธอต้องลุกมาหยิบ เศษกระจกที่แตกขึ้นมา ใบหน้าของเธอในกระจกนั้นเลอะไปด้วยคราบน้ำตา ไร้ซึ่งความสวยที่เคยมี “ทำไม..ทำไมต้องทำกับชั้นอย่างนี้ด้วย..ทำไม..ฮือๆๆ ชั้นรักคุณนะมาโกโตะ ชีวิตชั้นมีความหวังอยู่ได้ก็เพราะคุณแล้วทำไม..ทำไมต้องมาทำลายความรักของชั้นด้วย” ยูกิร้องไห้จนน้ำตาแทบจะกลายเป็นสายเลือด มือกำเศษกระจกบีบแน่นจนเลือดซึมแล้วก็เงื้อมันขึ้น “ชั้นขอสาปแช่งและพร้อมจะขายวิญญาณของชั้นให้กับปีศาจ อย่าให้วิญญาณของชั้นต้องมอดไหม้ เพื่อให้ชั้นได้กลับมาแก้แค้น!!” ยูกิทิ่มเศษกระจกลงมาที่คอ  เลือดซาดกระเซ็นเปรอะผนังอย่างน่ากลัว