บทละครโทรทัศน์ กลกิโมโน ตอนที่ 12 หน้า 3
“แต่ในยุคต่อมาละคะ หลังที่มีการเปลี่ยนแปลงการปกครอง มีกฎหมายมารองรับแล้ว”
“คนของมิยาคาวะมักประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตก่อนวัยอันควร โดยเฉพาะกับทายาทที่มีหน้าที่สืบทอดวิชาการทอกิโมโนผืนสำคัญของตระกูลมิยาคาวะ”
“กิโมโนผืนสำคัญ ? กิโมโนอะไรเหรอคะท่านชาย”
โฮชิโนโอจินิ่งไปมอง เข้าไปในดวงตาของรินดารา การที่พูดเรื่องนี้ขึ้นมาเหมือนเป็นการกระตุ้นส่วนหนึ่งของเมียวโจโอจินในตัวรินดารา โฮชิโนโอจิลองถาม “เธอไม่เคยได้ยินชื่อของกิโมโนโฮชิเลยเหรอฮิคาริ”
“กิโมโนโฮชิ..” รินดาราทวนชื่อแล้วคิ้วขมวด เริ่มมีอาการปวดที่ปานรูปดาวและตามมาด้วยอาการปวดหัว
โฮชิโนโอจิเห็นอาการแบบนี้ของรินดาราแล้วสงสาร เลยกุมมือรินดาราบีบเบาๆให้กำลังใจ “ถ้าไม่เคยได้ยินชื่อก็ไม่เป็นไร เพราะมันก็แค่ตำนานที่เล่ากันมาปากต่อปากเท่านั้นเอง”
“ขอโทษด้วยค่ะท่านชาย..อยู่ๆดิชั้นก็รู้สึกไม่ค่อยสบายขึ้นมาอีกแล้ว รู้สึกเจ็บที่ปานข้างหลังเหมือนที่เคยเล่าให้ท่านชายฟัง”
“วันนี้เธอคงเหนื่อยอยากพักผ่อน..เดี๋ยวชั้นไปส่งเธอที่ห้องแล้วกันนะฮิคาริ”
โฮชิโนโอจิพารินดารามาส่งที่หน้าห้อง “ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ..ฮิคาริ”
“ค่ะท่านชาย ขอบคณมากนะคะที่ท่านชายคอยเป็นห่วงดูแลชั้นเสมอ”
โฮชิโนโอจิยิ้มรับ รินดาราเลื่อนประตูปิด โฮชิโนโอจิยังยืนมองเธอด้วยแววตาอาลัยก่อนจะหันหลังเดินออกไป แต่ระหว่างนั้น เองประตูห้องก็เลื่อนออกช้าๆ พร้อมกับเสียงรินดาราที่เปลี่ยนไป “เธอทิ้งให้ชั้นต้องอยู่คนเดียวอีกแล้วเหรอ..โฮชิ”
โฮชิโนโอจิชะงักอึ้งไปเพราะน้ำเสียงแบบนี้มันคือเสียงของ..เมียวโจโอจิน โฮชิโนโอจิหันขวับเห็นรินดาราที่ยืนยิ้มให้เขา แต่แววตาของรินดาราเปลี่ยนเป็นสีเขียว แววตาที่บ่งบอกถึงสถานะภาพของเทพเจ้า “เมียวโจ !!”
“โฮชิ..โฮชิของชั้น..ชั้นคิดถึงเธอเหลือเกิน” รินดาราปรี่เข้าไปหาแล้วสวมกอดโฮชิแน่น ทำให้โฮชิโนโอจิดีใจจนตื้นตัน
“นี่เธอ..เธอจริงๆเหรอเมียวโจ” รินดารายิ้มให้ แล้วจับมือโฮชิโนโอจิพาเข้าไปในห้อง ประตูบานเลื่อนค่อยๆปิดเองช้าๆ
ในห้องนอนรินดารา แสงเทียนจากเทียนในถ้วยเล็กๆรายล้อมรอบตัวเหมือนมีดวงดาวเล็กๆกระพริบอยู่รอบตัว โฮชิโนโอจิกับรินดาราคุกเข่าหันหน้าเข้าหากัน แววตาของทั้งคู่สบกันด้วยความรักอันล้นปรี่
“ใช่เธอ..ใช่เธอจริงๆเมียวโจของชั้น”
“ชั้นคิดถึงเธอเหลือเกินโฮชิ เธอทิ้งให้ชั้นต้องอยู่กับความเหงา ถึงจะมีดาวนับล้านๆดวงอยู่เป็นเพื่อน แต่ก็ไม่เหมือนมีเธอแค่คนเดียวนะโฮชิ”
“ชั้นขอโทษเมียวโจ ชั้นอยากกลับไปหาเธอทุกลมหายใจ ชั้นเฝ้าแต่บรรเลงเพลงของเรา หวังให้เธอได้ยินเข้าสักวัน”
“ชั้นได้ยินเสียงโกโตะของเธอ มันเหมือนกับเสียงหัวใจของเธอเวลาที่ชั้นได้อยู่ใกล้ๆเธอแบบนี้” รินดาราค่อยๆซบหน้าลงที่แผ่นอกของโฮชิโนโอจิ แนบหน้าลงฝั่งที่เป็นหัวใจ