บทละครโทรทัศน์ กลกิโมโน ตอนที่ 18
คฤหาสน์มิยาคาวะ เสียงบรรเลงโกโตะจากหอคอยดังคลอ รินดารายืนหลับตาฟังเสียงโกโตะอย่างเคลิบเคลิ้มได้ครู่ ทันใดนั้นก็มี "ใครบางคน" โผล่มาด้านหลังรินดารา แล้วรวบตัวปิดปากเธอ หญิงสาวตาโตตกใจ..ดิ้นต่อสู้แล้วกระทุ้งศอกใส่ท้องคนนั้นเต็มแรง “โอ๊ย!”
รินดาราหลุดจากคนนั้น หันไปเห็นว่าเขาคือ เคนจิที่กำลังงอตัวกุมท้องอย่างเจ็บปวด “เคนจัง!”
“อู้ยยย.. เดี๋ยวก็ไม่ให้เส้นไหมทองคำซะเลย”
รินดาราตื่นเต้นดีใจ “เคนจังหาเจอแล้วเหรอ” เคนจิยักคิ้วให้รินดาราอย่างกวนๆ แต่ดูแล้วโคตรหล่อ
ห้องเก็บกิโมโนโฮชิ รินดาราแนะนำเคนจิให้โฮชิโนโอจิรู้จัก ย่ามิกิและอาคิระยืนอยู่ด้วย
“ท่านชายคะ นี่เคนจิรุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัยของชั้นค่ะ เคนจัง...นี่ท่านชายโฮชิและคุณย่ามิกิ มิยาคาวะ”
เคนจิโค้งหัวให้โฮชิโนโอจิและย่ามิกิ “ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณย่า ท่านชาย”
โฮชิโนโอจิกับย่ามิกิยิ้มรับ
“ยอมให้เขาขึ้นมาบนนี้ คุณย่าแน่ใจเหรอครับ ว่าเขาจะไว้ใจได้”
“คุณรินดาราเธอรับประกันให้ว่าเพื่อนคนนี้ไว้ใจได้ ท่านชายเองก็เห็นด้วย” แต่อาคิระยังมีสีหน้าไม่สบายใจ
“เคนจิเขาแวะมาเที่ยวเมืองสึกิ แล้วก็ถือโอกาสมาบอกข่าวเรื่องเส้นไหมทองคำด้วยค่ะ”
“เขาหามันพบแล้วเหรอ” อาคิระสงสัย
“ยังหรอกค่ะ แต่เรียกว่าได้เบาะแสที่ใกล้เคียงที่สุดมาจะดีกว่า”
“เบาะแส?” โฮชิโนโอจิไม่เข้าใจ
“ครับ..จากคุณป้าของผมที่อยู่เมืองไทย”
ทุกคนมองเคนจิด้วยสีหน้าแปลกใจ รินดาราช่วยอธิบายให้ทุกคนเข้าใจ “คืออย่างนี้ค่ะ ญาติทางพ่อของเคนจิเป็นทหารที่เคยถูกส่งไปประจำการที่เมืองไทยในสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 จนได้พบรักกับคนไทยที่นั่นและได้แต่งงานกัน และหนึ่งในสินสอดที่ญาติของเคนจิใช้หมั้นก็คือ..ผ้าไหมที่ปักด้วยเส้นไหมสีทอง”
“ครับ..ว่ากันว่ามันคือเส้นไหมที่ทำจากขนนกกระเรียนทองคำ”
ย่ามิกิตื่นเต้น “เหมือนอย่างนี้รึเปล่าคะ” ย่ามิกิชี้ให้เคนจิดูลวดลายบนกิโมโนโฮชิที่ยังปักไม่เสร็จ
เคนจิดูแล้วสีหน้าไม่แน่ใจเท่าไหร่นัก “ผมยังบอกไม่ได้ครับ”
“คือ..คุณป้าของเคนจิค่อนข้างเก็บตัวและแก่มาก..ก็เลยส่งรูปมาให้ดูไม่ได้ค่ะ”
“งั้นทางเดียวที่จะแน่ใจว่าใช่เส้นไหมขนนกกระเรียนทองคำจริงรึเปล่าก็คือต้องไปให้เห็นกับตา ผมอาสาจะไปเองครับท่านชาย” อาคิระอาสา