บทละครโทรทัศน์ กลกิโมโน ตอนที่ 18 หน้า 2
สีหน้ารินดาราขอความเห็น “ท่านชายคะ”
โฮชิโนโอจิเสนอ “เอาอย่างนี้..เมืองไทยก็เป็นบ้านของฮิคาริเหมือนกัน ยังไงก็ให้ฮิคาริไปเป็นเพื่อนอาคิระ ฮิคาริจะได้ถือโอกาสกลับไปเยี่ยมครอบครัวด้วยเลย”
“แล้วท่านชายไม่ไปด้วยกันเหรอคะ”
“อย่าลืมว่าที่นี่ยังไม่ปลอดภัย พวกโคสึกะจะลงมือทำอะไรอีกบ้างก็ไม่รู้ แล้วไหนจะเรื่องนางปีศาจหิมะที่ยังหาตัวไม่เจออีก ชั้นคงต้องอยู่คอยดูแลทุกคน”
รินดาราพยักหน้า ทุกคนแววตามุ่งมั่น
รินดารากับเคนจิและอาคิระพากันเดินมาที่สวน “ขอบใจมากเลยนะเคนจิสำหรับข่าวดี”
เคนจิยิ้มรับ แต่อาคิระกลับแย้งขึ้นมา “ยังเรียกว่าเป็นข่าวดีไม่ได้หรอก เพราะเรายังต้องไปเมืองไทยเพื่อดูให้เห็นกับตาก่อน” รินดาราหันมาค้อน
“คุณอาคิระพูดถูก ผมไม่ได้ติดต่อกับคุณป้ามานานมาก บางทีอาจไปแล้วไม่ได้อะไร”
“แต่อย่างน้อยเราก็ยังมีความหวัง และเคนจิก็เอาความหวังนั้นมาให้” รินดารายิ้มดีใจกับเคนจิ โดยที่อาคิระได้แต่ใช้หางตามอง แสดงท่าทางออกมาโดยไม่รู้ตัวว่าไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่นัก
ระหว่างนั้นไอเข้ามาพอดีสังเกตเคนจิด้วยความสงสัยเลยกระซิบถาม “นี่ใครเหรออาคิระ ไม่เห็นแนะนำให้รู้จักเลย”
“เคนจิ เป็นเพื่อนรุ่นพี่ของรินดารา เขาแวะมาเที่ยวที่เมืองเรา”
“ยินดีที่รู้จักครับ..คุณ”
“ไอค่ะ..มิยาคาวะ ไอ เป็นลูกพี่ลูกน้องกับอาคิระ” เคนจิโค้งให้อย่างสุภาพ ไอโค้งรับตามมารยาธรรมเนียมปฏิบัติชาวญี่ปุ่น แต่แววตาซ่อนความอยากรู้อยากเห็น “แล้วเธอจะพาเพื่อนไปเที่ยวไหนเหรอจ๊ะ..รินดารา”
“เคนจิเขาอยากชมวิธีการทอผ้ากิโมโมของมิยาคาวะ”
“แต่ปกติคนนอกจะไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปชมโรงงานนะรินดารา”
“คุณย่าอนุญาตแล้วค่ะ”
ไอชะงักไปครู่แล้วหันไปมองอาคิระที่ทำสีหน้าเรียบเฉย “ถ้าคุณย่าอนุญาตแล้วก็เชิญตามสบาย..”
อาคิระโค้งให้เคนจิ “ขอตัวก่อนนะครับ”
เคนจิโค้งรับ อาคิระเดินออกไป ไอมองตามอาคิระด้วยสีหน้าครุ่นคิดบางอย่าง แล้วโค้งให้เคนจิก่อนจะเดินตาม อาคิระไป
ที่ออฟฟิศโรงงานกิโมโน อาคิระนั่งลงที่โต๊ะทำงาน เอาเอกสารขึ้นมาเซ็น
“ตั้งแต่พรุ่งนี้ไป ชั้นคงต้องฝากให้เธอเป็นธุระจัดการงานในโรงงานด้วยนะ เพราะชั้นจะไม่อยู่หลายวัน อาจจะสักอาทิตย์นึง”