บทละครโทรทัศน์ กลกิโมโน ตอนที่ 10 หน้า 3

ไดซูเกะมองไปที่ฝ่ามือของฮิเดโนริ ฮิเดโนริมองตามสายตาของไดซุเกะด้วยความแปลกใจ ไดซุเกะพยักหน้านิดๆ เป็นเชิงบอกให้ลองเปิดดู  ฮิเดโนริเปิดผ้าบนฝ่ามือข้างที่เจ็บออกแล้วพบว่าฝ่ามือ ไม่มีบาดแผลใดๆ เกิดขึ้นเลย อัตซุโอะอึ้ง “ปีศาจจิ้งจอกสามารถสมานแผลด้วยตัวเอง”  

ฮิเดโนริกระตุกยิ้มพอใจ “ผมชักจะชอบสิ่งที่ผมเป็นแล้วสิครับ”  

“ดี แกจะได้เลิกทำตัวงี่เง่าแล้วกลับมาทำหน้าที่ทายาทของตระกูลโคสึกะสักที เรื่องที่ปู่ให้ไปสืบเกี่ยวกับนังผู้หญิงที่มาดูแลหลานของอาคิระไปถึงไหนแล้ว”   

ฮิเดโนริก้มหน้ารู้สึกผิด “ผม...ผมยังไม่ได้อะไรเพิ่มเติมครับ”    

ไดซุเกะโมโห “ทำไม ?!! แกจะรอให้มันมาทำลายตระกูลของเราตามสัญญาณเตือนของบรรพบุรุษเราก่อนหรือไง”  

“สัญญาณเตือน? สัญญาณเตือนอะไรครับปู่”  

ไดซุเกะใช้สายตามองไปที่ตำราบนแท่นที่เปิดหน้าที่มีสัญญาณเตือนค้างไว้  ฮิเดโนริปราดเข้าไปไล่สายตาอ่านแล้ว เจอข้อความอันน่าตกใจ  ฮิเดโนริอ่าน "หญิงสาวจากดวงดาวจะมาปลดปล่อยเขาและนำพาหายนะให้โคสึกะสูญสิ้น"  ฮิเดโนริอึ้ง..เครียด “ผมไม่มีวันให้มันเกิดขึ้นได้เด็ดขาด แค่ผู้หญิงธรรมดาคนเดียวจัดการไม่ยากหรอกครับ” 

“อย่าประมาทฮิเดะ ถ้าผู้หญิงคนนั้นธรรมดาอย่างที่แกคิด มันคงจะทำให้ตระกูลโคสึกะของเราสูญสิ้นตามไม่ได้ ทางที่ดีแกควรจะรีบไปจัดการมันให้เรียบร้อย อย่าปล่อยให้มันมาทำลายตระกูลของเรา” 

ฮิเดโนริพยักหน้าเข้าใจสิ่งที่ไดซุเกะสั่ง 

คฤหาสน์มิยาคาวะ ในห้องรินดารา  รินดาราหยิบกระเป๋าใบเล็กๆสำหรับใส่ของกระจุกกระจิกเช่น มือถือ ปากกา  สมุดโน้ตขึ้นมาสวมสะพายไว้กับตัว พร้อมกับเดินไปเลื่อนประตูเปิดจะออกไปข้างนอก แต่พบอาคิระยืนอยู่ รินดาราสะดุ้งตกใจ “ว้าย!”   

อาคิระยื่นผ้าพันคอผืนที่ให้รินดาราเป็นของขวัญวันเกิดให้รินดารา 

“ชั้นบอกแล้วไงคะว่าชั้นไม่เอา”    

“คนไทยมีเสน่ห์เรื่องมารยาทงาม แต่ทำไมคุณถึงไร้มารยาทแบบนี้ เป็นคนไทยจริงรึเปล่า”   

รินดาราอึ้ง สะกดกลั้นความโกรธเต็มที่ “ชั้นไม่มีมารยาทเฉพาะกับคนบางคนเท่านั้นค่ะ”  

“ผมเป็นนายจ้างของคุณ คุณไม่มีสิทธิ์ไม่มีมารยาทกับผม รับของไปซะ ส่วนคุณจะใช้หรือไม่ใช้ก็เรื่องของคุณ” 

“ถ้างั้นคุณเอาไปให้คนอื่นน่าจะมีประโยชน์กว่า”  

“แต่ผมตั้งใจซื้อมาให้คุณ ผมก็ต้องให้คุณคนเดียวเท่านั้น” อาคิระเดินเข้าไปในห้องรินดาราวางไว้บนโต๊ะ   

“คุณอาคิระ เราเคยคุยกันแล้วว่าคุณจะไม่เข้ามาในห้องชั้น ถ้าชั้นไม่อนุญาต” 

แต่อาคิระไม่ฟังรินดารา ระหว่างนั้นอาคิระหันไปเห็นเหรียญเซโมริลายนกกระเรียนวางอยู่บนโต๊ะ  “เซโมริ” 

อาคิระหยิบขึ้นมามอง นึกถึงที่รินดาราเคยบอก 

“ชั้นได้ยินเสียงแปลกๆที่ข้างนอกก็เลยออกไปดู แล้วเจอท่านชาย เขาเป็นห่วงชั้นก็เลยเอาเครื่องรางมาให้”