บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 12 หน้า 11
“ได้เกรดสี่มาทุกเทอม ถ้าเทอมนี้เกรดตกแม่จะหักค่าขนมแกจริงๆ ด้วย”
อ่ำปรามลูกสาว ”อย่าไปเคี่ยวเข็ญลูกมันนักเลย ให้มันได้พักผ่อนหย่อนใจบ้างเถอะ เก่งแต่เรียนหนังสือ แต่เอาตัวไม่รอด เรื่องกินเรื่องอยู่ ก็ไม่รู้จะเก่งไปทำไม ไม่มีประโยชน์หรอก.. มาเด็ดใบแมงลักให้ย่ามา”
ระพีพรรณหน้าบาน กุลีกุจอเข้าช่วย
อุไรงอน “แม่ให้ท้ายมันยังงี้ทุกที”
“แม่เห็นแล้วก็เหนื่อยแทน”
“สมัยนี้มันไม่เหมือนสมัยก่อนนะแม่ มัวแต่สันหลังยาว แล้วเราจะเหนือกว่าคนอื่นได้ยังไง”
“ชีวิตมันไม่ได้มีแค่เรียนหนังสือหรอกนะ อุไรเอ๊ย”
ระพีพรรณได้ที “จริงค่ะยาย”
“เรียนเก่งพอประมาณ แต่หลานมีความสุข มีเพื่อนดีๆ ให้คบเยอะๆ รู้จักใช้ชีวิต รู้จักใจเขาใจเรา ยายจะภูมิใจมากกว่า”
ระพีพรรณหุบยิ้มทันทีเมื่อหันไปเห็นสายตาอุไร “หนูสัญญาค่ะแม่ หนูจะไม่ทำให้แม่ผิดหวังในตัวหนูหรอก”
“ที่แม่จ้ำจี้จ้ำไชแกอยู่ทุกวันเนี่ย ก็เพราะไม่อยากให้วันข้างหน้าแกต้องลำบาก เกิดเป็นลูกผู้หญิงมันก็ลำบากพอแล้ว จะต้องเป็นเบี้ยล่างคนอื่นไปจนตาย แม่ไม่ยอมหรอก”
“ค่ะแม่”
“สัญญาแล้วก็ทำให้ได้ด้วยล่ะ”
“ทำได้อยู่แล้ว ว่าแต่ผู้ชายที่เราเจอเมื่อเช้า เขาเป็นใครคะแม่”
อุไรที่หน้ายิ้มอยู่ กลายเป็นบึ้งตึงทันที “ไปสนใจมันทำไม”
“ก็หนูเห็น แม่คุยกับเขาเหมือนคนเคยรู้จักกัน”
อุไรสบตาอ่ำแว่บเดียว “ไม่เคยรู้จัก”
“แล้วแม่คุยอะไรกับเขาคะ”
“จะรู้ไปทำไม ไม่ต้องมาสนใจ รู้แค่ว่าสันดานผู้ชายมันก็เหมือนกันหมด มักง่ายไว้ใจไม่ได้ ถ้าแกเจอมันอีกก็ไล่ตะเพิดไป ไม่ต้องเสวนาด้วย เข้าใจที่แม่สั่งรึเปล่า”
ระพีพรรณจ๋อย “ค่ะ”
อ่ำหาทางเปลี่ยนเรื่อง “เอาแกงเลียงนี่ไปเสิร์ฟลูกค้าไปลูก”
ระพีพรรณยกถ้วยแกงใส่ถาดออกไป อุไรหน้าเครียด
ที่ร้านพะยอม ยงยุทธนั่งทำการบ้านอยู่
แย้มเข้ามา “อยากกินอะไรลูก ย่าจะทำให้”
“อะไรก็ได้ครับ”
“งั้นย่าแกงจืดวุ้นเส้น เจียวไข่ให้ละกันนะ” แย้มจะเดินออก