บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 12 หน้า 12
“คุณย่าครับ คุณน้าคนนั้นเขาเป็นใครครับ”
“น้าไหนลูก”
“คนที่เจอที่โรงเรียนไงครับ” แย้มเงียบไป “คุณย่ารู้จักเขาใช่ไหมครับ”
แย้มตัดสินใจบอกแค่บางส่วน ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว “เคยรู้จักเท่านั้นแหละ มันชื่ออัมพร แต่ก่อนบ้านอยู่หนองนมวัวเหมือนกัน”
“แค่นั้นเองเหรอครับ”
“จะเอาอะไรอีก แค่นั้นก็พอแล้ว”
“ก่อนหน้านี้คุณย่าบอกว่าไม่รู้จัก”
“แกมาจับผิดอะไรย่า”
“ผมไม่ได้จับผิดครับ”
“มันก็แค่คนเคยเห็นหน้ากัน สิบกว่าปีแล้วย่าก็ลืมๆ ไปบ้างเหมือนกัน ทำการบ้าน อ่านหนังสือไป กับข้าวเสร็จเดี๋ยวย่ามาเรียก”
“ครับ”
แย้มเดินออกไปด้วยความกังวล
ระพีพรรณช่วยอ่ำเช็ดจานชามที่ล้างแล้ว ในครัว
“พักนี้แม่เขาอารมณ์ไม่ค่อยดีเลยค่ะยาย ยิ่งเวลาหนูพูดถึงผู้ชายคนนั้น”
อ่ำตัดสินใจได้ทันที “เขาชื่อลือพงษ์”
“ยายรู้จักเขาด้วยเหรอคะ”
“แม่เราเขาเล่าให้ยายฟังแล้ว”
“แสดงว่าแม่ก็รู้จักเขาดี แต่ทำไมแม่ถึงบอกหนูว่า...”
“เขาเป็นพ่อแท้ๆ ของเราน่ะแหละ”
“ยาย...”
“เรื่องบางเรื่องมันก็ไม่น่าจดจำนักหรอก แม่เราเขาถึงเลือกทีจะบอกเราว่าพ่อเราตายไปนานแล้ว”
พะยอมจัดอาหารขึ้นโต๊ะ ยงยุทธเข้ามา
“หิวล่ะสิ รอเดี๋ยวนะ ย่าเขากำลังทำแกงจืดให้เราอยู่..กินเผ็ดก็ไม่เป็นนี่เรา”
“อาพะยอม รู้จักคนชื่ออัมพรไหมครับ” พะยอมชะงักอึ้ง “คุณย่าบอกว่าเป็นคนรู้จักนานแล้ว แต่ผมว่าต้องมีอะไรมากกว่านั้น อาพะยอมรู้ดีใช่ไหมครับ..บอกผมเถอะครับ”
“พี่อัมพร...เขาเป็นแม่แท้ๆ ของเราน่ะแหล่ะยงยุทธ” ยงยุทธนิ่งอึ้ง “อย่าให้ย่ารู้นะว่ารู้เรื่องนี้จากอา”
“ทำไมทุกคนถึงบอกผมว่าแม่ผมตายไปนานแล้ว”