บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 12 หน้า 13

แย้มก้าวเข้ามา ”ก็เพราะไม่มีใครเขาอยากให้แกเสียใจที่มีแม่เลว ๆ น่ะสิ”

อ่ำเล่าเรื่องทั้งหมดให้ระพีพรรณฟัง 

“แม่เราเขาถึงเกลียดพ่อเรานัก ขนาดสาปส่งกันเลยทีเดียว เขาเลี้ยงดูส่งเสียเรามาสิบกว่าปี เงินซักบาทก็ไม่เคยร้องขอจากพ่อของเรา”

“แล้วพ่อเขามีลูกกับเมียใหม่เขารึเปล่าคะ ยาย”

“มีคนนึงมั้ง อ่อนเดือนกว่าเราหน่อยเท่านั้นเอง”

“ผู้หญิงหรือผู้ชาย”

“ผู้ชาย”

“ยายว่าพ่อเขายังรักแม่อยู่รึเปล่าคะ”

“จนป่านนี้แล้ว คงหมดเยื่อหมดใยกันไปนานแล้วล่ะ แต่ยายอยากจะบอกเราไว้อย่างนึง ไม่ว่าจะยังไง พ่อก็เป็นพ่อ เป็นผู้ให้กำเนิดเรานะระพี..ถ้าไม่มีเขา เราก็ไม่มีโอกาสได้ลืมตาดูโลก สร้างบุญบารมีในชาตินี้หรอก ยังไงเราก็ต้องเคารพนับถือเขาเป็นพระองค์นึงของเรานะระพี”

ขณะเดียวกัน แย้มก็เล่าถึงอัมพรให้ยงยุทธฟังเสียๆ หายๆ เพื่อให้ยงยุทธเกลียดอัมพร

“แกลืมตาดูโลกได้ไม่เท่าไร มันก็มีผู้ชายคนใหม่ พ่อแกไม่สบายนอนซม มันยังไม่มีกะจิตกะใจจะมาดูแล จนพ่อแกตรอมใจตาย ผัวมันคงดีกว่า เพราะแม้แต่งานศพงานเผาผีพ่อแก มันยังไม่โผล่หัวมาดูดำดูดี ถ้าย่าไม่เอาเงินฟาดหัวมันไปแลกตัวแกมาเลี้ยงเอง ก็ไม่รู้ว่าป่านนี้แกจะถูกเอาไปทิ้งบ้านเด็กอนาถาที่ไหน”

พะยอมหายใจไม่ทั่วท้อง  ยงยุทธฟังนิ่ง

“ย่าอุตส่าห์ไม่ขุดคุ้ยเรื่องนี้ขึ้นมาให้แกต้องเจ็บปวด ที่มีแม่ระยำอย่างนั้น แต่ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว แกจำไว้เถอะ ในโลกนี้มีย่าคนเดียวที่รักแก ย่าเลี้ยงแกมาตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอย อีผู้หญิงสารเลวอย่างอีอัมพรมาเสนอหน้าว่าเป็นแม่ของแก แกคิดเอาเองละกันว่าแกจะยกมือไหว้มัน เรียกมันว่าแม่ได้เต็มปากรึเปล่า”