บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 27 หน้า 3
แย้มนอนฟังการอ่านทวนข้อความในพินัยกรรมจนจบสิ้น พยักหน้าพอใจอย่างอ่อนแรง
หทัยรัตน์เช็ดน้ำตาเพราะใจความที่อ่านนั้นกินใจและสะเทือนอารมณ์ “ถูกต้องเป็นอย่างที่คุณย่าต้องการทุกอย่างนะคะ หนูจะได้ลงชื่อ”
แย้มพยักหน้า “ขอบใจหมอมาก” หทัยรัตน์เซ็นชื่อกำกับท้ายเอกสาร แล้วขยับให้พยาบาลเซ็นต่อในฐานะพยาน แย้มย้ำ “ช่วยเก็บเป็นความลับด้วย อย่าบอกใคร ย่าตายไปแล้วยี่สิบวัน ถึงค่อยเปิดให้ลูกหลานทุกคนอ่านนะหมอ”
“ค่ะ คุณย่า พักผ่อนนะคะ ไม่ต้องกังวลอะไรทั้งนั้น”
“สงสารยงยุทธด้วย แต่งงานกับยงยุทธนะหมอ”
หทัยรัตน์พูดไม่ออก แย้มค่อยๆหลับตาลงอย่างหมดเรี่ยวแรง
สุดาตื่นตัวขึ้นทันทีเมื่อประตูเปิด รีบฉีกยิ้มเข้ามาหา “เป็นยังไงบ้างคะหมอ”
พยาบาลแยกออกไปอีกทาง
“คุณย่าหลับไปแล้วค่ะ”
สุดาเห็นสภาพหทัยรัตน์ ที่ผ่านการร้องไห้มา ทำให้ตีความเข้าข้างตัวเองได้มากมาย “ไม่ใช่ค่ะ อาหมายถึง พินัยกรรมน่ะค่ะ”
“เรียบร้อยดีค่ะ ถูกต้องตามกฎหมาย มีพยานเซ็นรับรอง”
“คือ..... อาอยากรู้น่ะว่าคุณย่า...”
“หนูมีแค่หน้าที่บันทึกทุกถ้อยคำที่เป็นความต้องการของคุณย่าเท่านั้นค่ะ ขอโทษด้วยที่หนูพูดอะไรมากกว่านี้ไม่ได้จริงๆ ทุกคนคงได้รู้พร้อมกันในวันเปิดพินัยกรรม นั่นแหละค่ะ หนูขอตัวก่อนนะคะ” หทัยรัตน์เดินจากไป
สุดามั่นใจ ดวงจิตเบิกบานอย่างบอกไม่ถูก
อ่ำรู้เรื่องจากระพีพรรณก็อดกลุ้มใจไม่ได้ “คุณพระ คุณเจ้าช่วย ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ไปได้ บาปกรรมแท้ๆลูกเอ๊ย”
อุไรสะใจ “บาปกรรมของอีแย้มมันตามมาทันแล้วต่างหากล่ะแม่ สมควรแล้วที่มันต้องเจอแบบนี้ มิอกแตกตายเลยรึไง”
“ก็วุ่นวายกันอยู่พักใหญ่ละค่ะ แต่หลังจากนั้นก็ไม่รู้ยงยุทธหายไปไหน ไม่มีใครเห็นเลย”
“ดี.....คนอย่างมัน หลานรักสุดดวงใจยังไม่ยอมให้อภัยเลย เห็นนรกทั้งเป็นแท้ๆ อีแย้มเอ๊ย”
อ่ำปรามลูกสาว “อุไร”
“ฉันรู้ แม่จะพูดอะไร จะให้แผ่เมตตาให้หมูหมา กาไก่ที่ไหน ฉันแผ่ให้ได้ทั้งยกเว้นอีนี่คนเดียว” อุไรเดินหนีออกไป
ระพีพรรณอ่อนใจ “กี่ปีๆ แม่ก็ไม่เคยเปลี่ยน”
“ไม่รู้จะผูกเวร ผูกกรรมไว้ทำไม ตัดทิ้งเราก็หมดทุกข์แท้ๆ ระพี ยายอยากเจอยงยุทธ ตามหาเขาให้เจอได้ไหม บอกเขาว่า ยายเป็นห่วง ห่วงกว่าใครทั้งนั้น”