บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 27 หน้า 4
“ค่ะยาย ระพีจะพยายามหาตัวเขาให้เจอ”
“เขาคงไม่รู้ว่าตัวเองกำลังก่อกรรมหนักอยู่”
กรรมหนักที่อ่ำพูดถึง คือ การทำให้บุพการีถึงแก่ชีวิตเป็นบาปหนัก นรกชั้นล่างสุดรออยู่
หทัยรัตน์เดินออกมาจากโรงพยาบาล ท่าทางเหนื่อยเพลีย รถธนาที่จอดอยู่มุมนึงกะพริบไฟเรียก หทัยรัตน์หยุดมอง ธนาออกมาจากรถ
“ธนา”
“หิวจังเลยครับคุณหมอ ไปหาอะไรกินกันดีกว่า”
“มาได้ยังไงเนี่ย ไหนบอกว่าถ่ายละคร”
“วันนี้มีแค่ สามฉาก กลางวัน ถ่ายเสร็จ ธนาก็ซิ่งกลับมาเลย”
“สนุกนักรึไงขับรถไปกลับกรุงเทพทุกวัน”
“ก็ธนาเป็นห่วงรัตน์”
“ห่วงตัวเองดีกว่า บนถนนน่ะอะไรมันก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้น”
“กลัวธนาตายเหรอ”
“อย่าเอาเรื่องตาย มาเป็นเรื่องพูดล้อเล่นอย่างนี้นะ”
“ขอโทษครับ ทีหลังจะไม่พูดอีกแล้วครับ ไปหาอะไรกินกันดีกว่า”
พนักงานเสิร์ฟ เสิร์ฟอาหารหลายอย่างแล้วเดินออกไป
ยงยุทธถามขึ้น “ทำไมสั่งมาหลายอย่าง”
“พี่ยุทธ จะได้กินเยอะๆไงคะ” ลลดาตักอาหารใส่จานให้ยงยุทธ “พี่ยุทธไม่คิดที่จะกลับมาทำงาน ธนาคารเหมือนเดิมเหรอคะ”
“ไม่คิด เพราะพี่วางแผนจะลงทุนกับเพื่อนพี่ ค้าขายกับฝั่งพม่า”
“แต่มันยิ่งทำให้พี่ กับพี่หมอรัตน์ ไกลกันนะคะ”
“ไม่ใช่เรื่องสำคัญ พี่ว่าพี่จัดการได้ พี่ได้ทับทิมมาเก้าเม็ด ตั้งใจว่าจะให้รัตน์ เขาเป็นของหมั้น”
“ดีจังเลยค่ะ ลดาอยากเห็นจัง คงสวยมาก”
“พี่ซื้อมาด้วยน้ำพัก น้ำแรงของพี่เอง”
“พี่หมอรัตน์คงภูมิใจมากๆเลยนะคะ”
รถธนาแล่นถ้ามาจอดที่ลานจอดรถร้านอาหาร
“ร้านนี้ละกัน คนน้อยหน่อย” ธนาถอดหมวกวางทิ้งไว้ในรถ
“ไม่กลัวเจอคนรู้จักรึไง”