บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 16 หน้า 2
อัมพรเช็ดน้ำตาป้อย “ลูกมองฉันอย่างเฉยชามาก แม่...ไม่มีอะไรจะเจ็บเท่าเลือดในนอกของเรา เห็นเราเป็นคนแปลกหน้าอีกแล้ว”
อ่ำปลอบใจ “อย่าคิดมากไปเลยอัมพรเอ๊ย...ยงยุทธมันอาจจะยังไม่ได้รับจดหมายเอ็งก็ได้นี่ลูก เอ็งทำดีที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้ว เกือบยี่สิบปีที่เหมือนตายจากกัน...ยังไงเอ็งก็ต้องให้เวลาลูกบ้าง”
อุไรเสริม “มารมันเยอะ อีแย้มแหละตัวดี พี่อย่าเพิ่งท้อ เรายังมีหนทางอีกเยอะ เสียน้ำตาตอนนี้ก็เท่ากับยอมแพ้อีบ้านั่นเปล่าๆ มันยังรู้ฤทธิ์พวกเราน้อยไป”
ธนาไม่พอใจยงยุทธที่ทำให้อัมพรเสียน้ำตา “ไอ้นี่มันทำคุณแม่เราร้องไห้หลายครั้งแล้ว เจอหน้าจะต่อยให้ฟันหักเลย”
มยุรีย์เยาะ “ที่ยั๊วะเขาเนี่ย เพราะสู้เขาไม่ได้เรื่องหัวใจด้วยรึเปล่า”
“มันก็ทั้งสองเรื่องแหละวะ ไอ้คนไม่รู้บุญคุณคน ไม่รู้รัตน์หลงชอบมันเข้าไปได้ยังไง”
“ถ้าเขาอ่านจดหมายของคุณแม่แล้ว ยังทำเฉยเมยอยู่ได้ เขาก็แย่มากจริงๆนะ”
“ก็ช่วยกันบอกคุณแม่สิ ว่าเลิกคิดว่ามันเป็นลูกคนนึงได้แล้ว มีเราสองคนก็เหลือเฟือ”
ทวีเข้ามา ”แม่ลูก ยังไงเขาก็ตัดกันไม่ขาด เราสองคนยังเด็ก...ยังไม่เข้าใจหรอก”
“แต่ไอ้หมอนี่ มันใจดำกับคุณแม่เกินไป คุณแม่คิดถึงแต่มัน จนผมชักน้อยใจแล้วนะครับคุณพ่อ”
“ถ้าอยากเห็นแม่เขาสบายใจ เราสองคนก็ต้องทำตัวดีๆ ทำเรื่องดีๆ ให้แม่เขาภูมิใจในตัวเรามากๆ สิลูก”
สุดาเดินเก็บดอกเบี้ยเงินกู้แทนแย้ม ลลดาเดินถือถุงเก็บเงินตามสุดา หน้าบอกบุญไม่รับ
สุดาเร่ง “เดินตามแม่ให้มันไวๆ หน่อยได้ไหม”
“ก็ลดาเมื่อย...เดินมาตั้งแต่เช้าแล้ว เมื่อไหร่จะเสร็จซะทีคะคุณแม่”
“อย่าบ่นได้ไหม”
“นี่ถ้าเพื่อนๆ ลดามาเห็น ลดาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน อายเขาตายเลย มาเดินเก็บดอกแม่ค้ารายวัน คุณแม่ทำไมไม่หาคนอื่นมาช่วย ทำไมต้องเป็นลดาด้วย”
“ที่แกมีกิน มีของดีๆ กว่าคนอื่นเขาใช้ มันก็มาจากเงินนี่ทั้งนั้น ลำพังเงินเดือนพ่อแกมันจะพอยาไส้อะไร...อย่ามาทำหน้าบาง...แกมีเงินล้นฟ้าซะอย่าง หน้าไหนมันก็ต้องมายกมือไหว้แกทั้งนั้น..จำเอาไว้เลยนะ มรดกย่าแกอันเนี้ย จนตายแกก็เก็บกินไม่หมด” สุดาตรงเข้าไปที่แม่ค้า หวานใส่ “เอ้า...เป็นยังไงยายจัน วันนี้ขายดีไหมจ๊ะ”
ลลดาเห็นความรอบจัดของสุดา