บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 16 หน้า 4
“บะหมี่แห้ง ใส่น้ำมาขลุกขลิก”
“จ้ะ” ระพีพรรณออกไปจากร้าน
ปวริศเด๋อด๋า หันมายิ้มให้อุไร ก่อนจะตามระพีพรรณออกไป
ระพีพรรณ เข้ามาในร้านก๋วยเตี๋ยวไม่ไกลจากร้านสังฆภัณฑ์ “เจ๊...เอาบะหมี่แห้งสองชาม ชามนึงใส่น้ำขลุกขลิกนะ” ระพีพรรณส่งชามให้
ปวริศตามเข้ามา “มาซื้อก๋วยเตี๋ยวเหรอครับ” ระพีพรรณทำเป็นไม่ได้ยิน ปวริศเรียก “สวัสดีครับ ระพี”
“รู้จักชื่อฉันได้ยังไง”
“ลลดาบอกผมครับ”
“แล้วไง”
ปวริศไม่รู้จะพูดอะไรเหมือนกัน “ก๋วยเตี๋ยวร้านนี้ท่าทางน่าอร่อยนะครับ...ให้ผมเลี้ยงนะครับ”
“ไม่จำเป็น...ฉันไม่อยากติดหนี้บุญคุณใคร”
แม่ค้าส่งก๋วยเตี๋ยวที่ทำเสร็จแล้วให้ระพีพรรณ ระพีพรรณจ่ายเงิน แล้วเติมเครื่องปรุงอย่างรวดเร็ว แล้วออกไปทันที ปวริศยังยืนเด๋อด๋า
“เอ้า...จะสั่งไม่สั่ง มายืนเกะกะอยู่เนี่ย”
ปวริศทำตัวไม่ถูก หันรีหันขวาง จนชามก๋วยเตี๋ยวที่ตั้งอยู่สูงล้มระเนระนาด เจ้าของร้านเอะอะโวยวาย ปวริศรีบช่วยเก็บ จ๋อยสนิท ระพีพรรณแอบหันมามอง ขำๆ ก่อนออกไป
อุไรกินก๋วยเตี๋ยวกับระพีพรรณ ปวริศกลับเข้ามาในร้านอีก
อุไรหันไปเห็น “อ้าว...เอาอะไรอีก”
ระพีพรรณหันมา เห็นปวริศ
“ซื้อธูปแล้ว ผมลืมซื้อเทียนครับ”
”เอาแท่งใหญ่ แท่งเล็ก”
“แท่งใหญ่ก็ได้ครับ”
“ใหญ่พอไหม” อุไรแกล้งชี้ไปที่เทียนพรรษา
ระพีพรรณแอบขำ
“ใหญ่ไปครับ”
“เอาสีอะไร”