บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 18
อ่ำ อัมพร ระพีพรรณ ช่วยกันแต้มยาใส่แผลที่ถูกจิกข่วนเลือดซิบให้อุไร
อ่ำอ่อนใจ ไม่รู้จะเตือนอุไรยังไง “ทำไมเอ็งไม่รู้จักอายชาวบ้านเขา อุไร”
“อีคนที่มันต้องอายน่ะ อีแย้มแม่ ไม่ใช่ฉัน”
อัมพรไม่สบายใจ “แต่ยังไง มันก็ไม่น่าถึงขนาดลงไม้ลงมือกันยังงี้”
“คนอย่างอีแย้ม มันต้องเจ็บเพราะการกระทำของตัวมันเอง พี่คอยดูเถอะ ยังไงฉันก็จะ พยายามช่วยพี่ ฉันจะต้องเอายงยุทธคืนมาให้พี่ให้ได้”
อ่ำพยายามเตือนสติ “อะไรมันก็ไม่หนาเท่าทิฐิของคนหรอก อุไรเอ๊ย”
“ระพี...แกมีโอกาสเจอยงยุทธมันบ้างไหม มีทางฝากจดหมายไปให้ถึงมือมันรึเปล่า”
“อยู่กันคนละโรงเรียน กวดวิชายงยุทธเขาก็ไม่ได้ไปแล้ว ทำไมไม่ฝากธนาไปล่ะแม่ เขาเจอกันทุกวัน”
“เออ...นั่นสิ ทำไมเราไม่นึกถึงธนาล่ะ พี่อัมพร”
ร้านไอศกรีม ซองจดหมาย ผนึกซองแต่ไม่ได้เขียนจ่าหน้าซอง ถูกวางลงตรงหน้าธนา
ธนางง “อะไร”
ระพีพรรณตอบ “ถามได้...ก็เห็นอยู่ว่าจดหมาย”
มยุรีย์กวน “จดหมายพี่หทัยรัตน์เขียนถึงพี่ธนา”
ธนาคว้าจดหมาย จะฉีกเปิดออกทันที
ระพีพรรณรีบห้าม “ไม่ใช่...จดหมายป้าอัมพร”
“แม่โกรธอะไรธนา ถึงต้องใช้วิธีเขียนจดหมายยังงี้”
“ไม่ใช่...จดหมายนี่เขียนถึงยงยุทธ จะฝากให้ธนาเอาไปส่งให้ถึงมือยงยุทธที”
“โอย...ไม่เอาหรอก ธนาไม่อยากยุ่งกะไอ้หมอนี่ วานให้ไปชกหน้ามันน่ะพอได้”
มยุรีย์เซ็ง “จะมาแค้นฝังหุ่นอะไรเนี่ย ฟังพี่ระพีก่อนได้ไหม”
“อีกไม่นานก็สอบปลายภาค แล้วก็แยกย้ายกันแล้ว ไม่รู้จะได้เจอกันอีกเมื่อไหร่ ป้าอัมพรน่ะทุกข์ใจเรื่องยงยุทธมากนะธนา”
“ช่างหัวมันเหอะ มันไม่นับญาติกับเรา เราก็ไม่เห็นต้องไปนับญาติกับมัน”