บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 21
ยงยุทธเดินออกมา ตั้งใจกลับไปที่รถด้วยความมึนงง รู้สึกตัวเองอยู่ผิดที่ผิดทาง เรื่องของตัวเองเป็นเรื่องไร้สาระสำหรับคนอื่น รู้สึกว่าตัวเองโง่เง่า เพราะเพิ่งรู้ในสิ่งที่ควรรู้มานานแล้ว
ยงยุทธทิ้งช่อดอกไม้ลงถึงขยะ อย่างไม่ได้ประชดหรือโกรธเคืองแต่น้อยใจ...แล้วเดินจากไป
แย้มหน้าบานออกมารับ “กลับมาแล้วเหรอลูก เป็นยังไงบ้าง”
“ก็ดีครับ”
“ไปหาหมอรัตน์มาแล้วใช่ไหมลูก”
“ครับ”
“หมอรัตน์ชอบดอกไม้ไหม ถูกใจหรือเปล่า”
“ครับ”
“ยัยลดานี่ใช้ได้เลย ผู้หญิงต้องรู้ใจผู้หญิงด้วยกันจริงไหมลูก แล้วแหวนล่ะเอาแหวนให้หมอรัตน์แล้วใช่ไหม”
“ครับ”
“ชอบไหม หมอรัตน์ว่ายังไงบ้าง...เพชรกับผู้หญิงน่ะมันของคู่กัน..จริงๆแล้วแหวนวงนั้นน่ะ ย่าหวงมากเลยนะลูก แต่ก็เอาเหอะ เพื่อสิ่งที่ดีที่สุด ...ย่าให้ได้ แล้วใส่ได้พอดีไหม”
“ครับ...พอดีครับ”
“แล้วเรื่องแต่งงานล่ะ ออกปากขอแต่งงานไปแล้วใช่ไหมลูก หมอรัตน์คงดีใจจนยิ้มไม่ยอมหุบเลย ใช่ไหมลูก”
“ครับ”
“น่าจะชวนกันมากินข้าวที่นี่ ย่าทำกับข้าวไว้เผื่อตั้งหลายอย่าง”
“รัตน์เขางานยุ่งน่ะครับ”
“ไม่เป็นไร เอาไว้วันหลังก็ได้.. เอ ยังงี้ย่าต้องเตรียมไปหาฤกษ์กับหลวงพ่อที่วัดแล้วละสิ เอ..วัดหนองนมโค หรือวัดราชดีหว่า วัดราชเขาลือกันว่าท่านดูกฤษ์ดูดวงแม่น เดี๋ยวย่าต้องสืบอีกที” แย้มกุลีกุจอออกไปเปิดสมุดจดเบอร์โทรศัพท์
ยงยุทธยืนเป็นเบื้ออยู่ตรงนั้น สองคนสองอารมณ์ตัดกันคนละสีสัน