บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 20 หน้า 5
“สุดา ก็แค่หวังดี อยากจะเตือนๆให้ระวังๆเอาไว้ พวกติดยาน่ะ สมบัติมีเท่าไรก็ผลาญหมดแหละค่ะ ยิ่งกว่าโจรปล้นไฟไหม้ซะอีก” สุดาได้ทับถมแล้วสาแก่ใจ
แย้มหันไปถามพะยอม “แล้วมึงจะทำยังไงกะมัน อียอม”
“ฉันคิดอะไรไม่ออกทั้งนั้น”
“ส่งมันไปอยู่กับพ่อมันซะ ให้พ่อมันกำราบ ทำให้มันเกิดมาแล้ว ยังไงก็ต้องรับผิดชอบโว้ย”
พะยอมคิดไม่ตก หาทางออกไม่เจอ
ธนายื่นห่อของขวัญ เป็นผ้าไหมไทยโอทอปให้อ่ำ
“อันนี้ของยายครับ อันนี้ของน้าอุไร”
“ขอบใจนะลูก ขอบใจ อุตส่าห์นึกถึงยาย”
“ขอบใจนะธนา แกะดูเลยได้ไหม”
“แกะเลยครับ น้าอุไร”
อุไรแกะห่อของขวัญออกดู
“ทีหลังไม่ต้องลำบากซื้ออะไร มาให้ยายหรอก เสียดายตังค์ เงินทองของมันหายาก”
“ไม่ลำบากหรอกครับยาย ยายจะได้มีผ้าไหมสวยๆใส่ไปวัดไงครับ”
อุไรคลี่ผ้า “แหม... สวยถูกใจจริงๆ”
อ่ำยังเป็นห่วง “เก็บเงินได้เยอะไหมลูก”
“เยอะสิครับยาย ผมน่ะเข้าขั้นเศรษฐีเลยนะครับ”
อุไรแซว “อีกหน่อยไปขอสาวแต่งงาน ก็คงไม่ต้องอาศัยเงิน พ่อกะแม่เราแล้วละมัง”
“ครับ น้าอุไร แต่เท่าไรถึงจะพอ ผมยังไม่รู้”
อ่ำสอนหลาน “ดีแล้วลูก รู้จักเก็บเงินใช้ แต่อย่าให้เงินทองเป็นเรื่องสำคัญที่สุดของชีวิต จะทำอะไรก็อย่าประมาท ต้องรอบคอบ ต้องมีสตินะลูก”
“ครับยาย” ธนาไหว้รับคำสอน
อ่ำลูบหัวธนา ด้วยความรัก
ออฟฟิศแผนกอายุรกรรม หทัยรัตน์ ระพีพรรณเพิ่งมาถึงพร้อมกัน
พยาบาลอวยพรวันเกิดหทัยรัตน์ “สวัสดีค่ะ สุขสันต์วันเกิดนะคะ หมอรัตน์”
“ขอบใจจ้ะ ขอบใจทุกคน”