บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 23 หน้า 3
“แล้วเขาไปไหน”
“อีกซักพัก ..คนเดียวที่เขาน่าจะ..ติดต่อกลับมาก ก็คือตัวเองน่ะแหละ”
หทัยรัตน์นึกถึงเหตุการณ์ที่เธอลงมาเจอยงยุทธ เขาจูบมือเธอเหมือนจะบอกลา “ขออย่าให้เป็นอย่างนั้นเลยนะ”
“อะไร”
“เมื่อวาน..ยุทธเขาพูดบางอย่างเหมือนบอกลา”
“ตัวเองอย่าเพิ่งคิดมากยังงั้นสิ มันคงไม่เลวร้ายอย่างนั้นหรอก”
หน้าห้องดับจิต รูปถ่ายอัมพรอยู่ในอ้อมกอดธนา...ส่วนมยุรีย์ประคองกระถางธูป
พระนำขบวนเคลื่อนย้ายโลงศพออกจากห้องดับจิตเพื่อไปวัด ธนาสงบนิ่งยอมรับความเป็นจริงทั้งหมดไปแล้ว ทุกคนมาร่วมรับศพด้วยความสงบ มีเพียงอุไรที่ซับน้ำตาเป็นระยะ หทัยรัตน์ยืนมาส่งศพอยู่กับระพีพรรณมุมนึง เต็มไปด้วยความกังวล
ในธนาคารวุ่นวายเพราะลูกค้าเยอะพอสมควร
หทัยรัตน์เข้ามาในธนาคาร ตรงไปที่เคาน์เตอร์พนักงาน “ผู้จัดการเข้ามารึยังคะ”
“คงไม่เข้ามาหรอกค่ะ ผู้การโทรเข้ามาขอลาพักร้อนแต่เช้า”
“กี่วันคะ...ลากี่วัน”
“แกขอใช้สิทธิ์ทั้งหมดเท่าที่จะลาได้ค่ะ”
“ช่วยเช็คให้หน่อยได้ไหมคะว่าเขาจะกลับมาทำงานวันไหน”
“เอ่อ...คือ”
“ดิฉันมีธุระสำคัญกับเขาจริงๆค่ะ”
“เข้าใจค่ะ แต่เกรงว่าผู้การคงไม่กลับมาทำงานที่นี่แล้ว”
“หมายความว่ายังไงคะ”
“หลังจากโทรเข้ามาลาพักร้อน สักพักผู้การก็โทรกลับมาอีก แจ้งว่าขอลาออกกับทางสำนักงานใหญ่เรียบร้อยแล้วค่ะ”
หทัยรัตน์อึ้ง แทบไม่อยากเชื่อหูกับสิ่งที่ได้ยิน
บริเวณวัด หทัยรัตน์ปรับทุกข์กับระพีพรรณ
“ใจเย็นๆมันอาจจะเป็นแค่ความคิดชั่ววูบ”