บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 24 หน้า 3
“บุญไม่ได้เกิดที่ไหนหรอกลูกเอ๊ย มันก็เกิดในลูกเอง...อานิสงค์ก็คือความสุขของระพีมันนะลูก...ลูกไม่สงสารระพีมันบ้างรึไง”
“เชื้อยังไงมันก็ไม่ทิ้งแถวหรอกแม่ ลูกหลานอีแย้มยังไงมันก็ต้องมีเลือดชั่วอย่างโคตรเหง้านั้นน่ะแหละ”
อ่ำจนปัญญาจะคัดง้างกับทิฐิของอุไร
กลางเมืองลำปาง ยงยุทธเดินตระเวนหางานทำ เขาหยุดที่หน้าบริษัทแห่งหนึ่งที่มีป้ายติดประกาศรับสมัครงาน มีแต่ตำแหน่งเล็กๆ หรือไม่งั้นก็เป็นงานใช้แรงงาน เช่นคนขับรถ 2 ตำแหน่ง ,พนักงานส่งของ 3 ตำแหน่ง ,คนงาน 5 ตำแหน่ง ยงยุทธมองป้ายอย่างท้อใจ แล้วเดินจากไป
ยงยุทธนั่งพักเหนื่อย ดื่มน้ำอยู่ริมถนน ชายหนุ่มทั้งอดนอน ตรากตรำการเดินทาง ทำให้สุขภาพไม่ดีทรุดโทรม
ความท้อทำให้อดนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในอดีตไม่ได้
เหตุการณ์ยงยุทธทะเลาะกับแย้ม ตอนจะออกจากบ้าน แย้มด่าอย่างรุนแรง
ประโยคสุดท้ายของอัมพรก่อนตาย สั่งเสียให้รักย่าให้มากๆ
ยงยุทธสั่งลาหทัยรัตน์ จูบมือและคำพูดหทัยรัตน์ผ่านโทรศัพท์ให้เขากลับไปเริ่มต้นใหม่
แย้มวิ่งตามรถยงยุทธจนล้มลงกลางถนน
ยงยุทธท้อแท้ จะสู้ต่อไปหรือยอมแพ้..ยงยุทธขยับลุกขึ้นจะเดินข้ามถนน ภาพแทนสายตา เห็นสิ่งรอบตัวพร่ามัว ไร้โฟกัส ยงยุทธชะงักเหมือนกัน เพราะรู้ตัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง แต่แข็งใจยังไงก็ต้องพาตัวเองกลับไปยังรถที่จอดอยู่ฝั่งตรงข้ามให้ได้
ยงยุทธข้ามถนนมาได้ครึ่งทาง ด้วยอาการหอบ หืดกำเริบหนักขึ้นทุกที จะถอยหลังกลับก็สายเกินไปแล้ว แต่ฝั่งถนนข้างหน้า ก็เหมือนยาวไกลไม่มีที่สิ้นสุด
ยงยุทธพยายามก้าวต่อไป แต่ไม่รอด...เหมือนขาดอากาศหายใจ
รถคันนึงแล่นมาด้วยความเร็ว กดแตรส่งสัญญาณ ยงยุทธอาการกำเริบล้มตึงลงกลางถนน รถเหมือนจะพุ่งชน เสียงเบรค และแตรดังสนั่น
ที่ร้านอาหาร ธนาคุยกับระพีพรรณ
“กี่วันแล้ว”
“ร่วมอาทิตย์นึงได้แล้ว”