บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 14 หน้า 4
“เกรดเฉลี่ยสูงอย่างระพี สอบโควตาได้หมออยู่แล้วชัวร์ๆ”
“ไม่รู้สิ ระพีเองก็ไม่อยากให้แม่ผิดหวัง แม่เขาเลี้ยงระพีมาเหนื่อยแทบขาดใจ ระพีรู้ รัตน์ล่ะ ไม่ได้คิดว่าเราเป็นคู่แข่งกันใช่ไหม”
“บ้า...คู่แข่งอะไรกันล่ะ เราจะกอดคอไปด้วยกันต่างหาก”
“แล้วถ้ายงยุทธเขาไม่เลือกเรียนหมอขึ้นมาล่ะ ตัวเองจะทำยังไง”
“ยังไงเขาก็ต้องเลือกหมอ เขาเรียนเก่งมาก เป็นความหวังของอาจารย์ทุกคนเลยนะ ไม่เรียนหมอแล้วจะเรียนอะไร นี่..มีเรื่องนึงอยากให้ตัวเองช่วย”
“อะไร”
“ช่วยไปบอกญาติตัวเองหน่อยสิ ว่าเรารำคาญเขามาก..ก ให้เขาออกไปจากชีวิตเราซะทีได้ไหม”
“ธนาน่ะเหรอ”
“ใช่...คนอะไรก็ไม่รู้ พูดไม่รู้เรื่องเลย”
“พูดไม่รู้เรื่อง หรือว่าไม่เปิดใจรับฟังกันแน่”
“ไม่ต้องมาเป็นแม่สื่อให้เลย”
“ทนๆ ไปเถอะ เดี๋ยวเรียนจบกันแล้วก็ต่างคนต่างไป”
“ทนอะไรล่ะ มันจะทำให้เรากับยงยุทธมีปัญหากันน่ะสิ”
“ตัวเองคิดจริงจังกับยงยุทธมากขนาดนี้เลยเหรอ”
“ที่เขาว่ารักในวัยรุ่นเหมือนฝุ่นเกาะรองเท้ามันก็จริงนะ แต่ในเมื่อมันเป็นรักแรกของเรา เราก็อยากให้มันยั่งยืน ประคับประคองมันไปให้ถึงที่สุดเท่าที่จะทำได้นี่ แล้วตัวล่ะ ไม่มีใครมากุ๊กกิ๊กบ้างเลยเหรอ”
ระพีพรรณส่ายหน้า “เรื่องเรียนสำคัญที่สุดสำหรับระพี ระพีทำให้ใครๆ ผิดหวังในตัวระพีไม่ได้หรอก”
ธนาเดินเข้ามาหาทวีที่รดน้ำต้นไม้อยู่
“คุณพ่อครับ คุณพ่อคิดว่ายังไงถ้าผมจะลงสมัครประธานนักเรียน”
“ก็ดีนี่ลูก แต่ถ้าได้รับเลือกขึ้นมาจริงๆ เราจะทำไหวเหรอ ความรับผิดชอบมันไม่ใช่น้อยนะ”
“คุณพ่อกลัวว่าผมจะทำไม่ได้”
“ไม่ใช่ยังงั้น แต่พ่อว่าหน้าที่แบบนี้มันควรจะเริ่มต้นจากความรู้สึกอยากทำงานเพื่อคนอื่น ไม่ใช่แค่ต้องการทำเท่ห์ให้ชนะใจสาวคนไหน”
“ผมว่าผมทำได้ ในเมื่อคนอื่นทำได้ ผมก็ทำได้เหมือนกัน”
“แล้วเรื่องสาวๆ ล่ะ”
“โธ่ คุณพ่อ มันก็มีบ้างล่ะครับ”
“อยากทำอะไรก็ทำ ถ้าทำแล้วไม่ได้ทำให้ใครเขาเดือดร้อน แต่ต้องทำให้เต็มที่ ถ้าทำเหลาะแหละๆ สู้อย่าทำดีกว่า”
“ครับ คุณพ่อ”