บทละครโทรทัศน์ ดวงใจในไฟหนาว ตอนที่ 12 หน้า 3
ดาวเหนืออึ้งไป ไม่เคยคิดเรื่องแฟรงค์มาก่อนเพราะไม่กล้าคิด ส่วนเยี่ยมยุทธก็เดินจากไป
มูลนิธิเจ้าพระยา สุนทรคนจรจัดย่องเข้ามาทางประตูหลัง เข้ามาขโมยอาหารแห้งใส่ในเสื้อ เอาขนมปังมาใส่ปากกิน แทนไทเข้ามาเจอ โมโหมาก หยิบไม้ตียุงที่มุมห้องมาไล่ๆ โวยวาย ด่าเสียงดัง
“ไอ้ขี้ขโมย ไอ้คนจรจัดสกปรก ออกไปเดี๋ยวนี้นะ ไป๊!”
“โอ๊ยกลัวแล้วครับ กลัวแล้ว”
ครูอารีกับเยี่ยมยุทธเดินผ่านมาจากคนละด้าน ทั้งคู่ได้ยินเสียงรีบเข้ามาดู ครูอารีตกใจมากกว่า เยี่ยมยุทธ หยุดแอบมอง “แทนไท หยุดเดี๋ยวนี้นะ!! เธอจะทำแบบนี้ไม่ได้ ไม่ใช่กับคนนี้”
เยี่ยมยุทธ หยุดดูสังเกตการณ์ทั้งหมด แทนไทเถียง “ก็เขาขโมยของๆเรานี่ครับครู”
ครูอารีตัดบท “เขาหิว เป็นหน้าที่ของเธอที่ต้องหาอะไรให้เขากิน ไม่ใช่มาไล่เขาเหมือนหมูเหมือนหมาแบบนี้!”
แทนไทอิดออด ดื้อ ไม่ยอมทำตาม ครูอารีดุซ้ำ “ไปเอาข้าวมาให้เขาเดี๋ยวนี้!”
แทนไทหงุดหงิด เดินออกไป สุนทรกลัวๆ หงอๆ เหมือนสัตว์จรจัดขี้กลัว เดินไปซุกแอบที่มุมห้องรอข้าว
ครูอารีมองสุนทร รู้สึกเวทนาเหลือเกิน ครูอารีเดินไปหยิบยาหลอดมา แล้วชี้แผลแดงที่ขา
“ขาที่เป็นแผลนั่น ครูทายาให้นะ ให้ครูทายาให้ได้ไหม”
สุนทรยิ้มกลัวๆ ส่ายหน้า ถดหนีเมื่อครูอารีเอามือมาแตะ เพราะละอายความสกปรก ซุกแอบต่อไป
“งั้นครูวาง(ยา)ไว้ตรงนี้นะ ยาและของกินเอาไปได้ แต่ของอย่างอื่นห้ามเด็ดขาดเข้าใจไหม”
สุนทรดีใจพยักหน้า รีบเข้าไปกอดอาหารที่เมื่อกี๊หยิบมาเอาไว้ แล้ววิ่งไปหยิบยามา ยกมือไหว้ครูประหลกๆ
“ขอบคุณครับ ขอบคุณ”
“รอแทนไทตรงนี้ก่อนนะ อย่าไปไหน” สุนทรพยักหน้า กลัวๆต่อไป ครูอารีเดินออกไป
ครูอารีเดินออกมา เยี่ยมยุทธเดินตาม รู้สึกประทับใจครูอารี จนต้องชวนคุย
“ทายาให้แผลเน่าๆของคนจรจัด หัวใจของคนอย่างครูอารี คงเป็นทองคำ”
“คุณเยี่ยมยุทธ ใช่ไหม เห็น แดนกับเดือนเพ็ญเขามาเล่าให้ฟังว่าคุณเข้าไปช่วยเขา หัวใจคุณก็คงเป็นทองคำเหมือนครู” เยี่ยมยุทธ ยิ้มให้ รู้สึกเคารพครูอารีมากขึ้นเรื่อยๆ
“ผมก็แค่คนเลวคนหนึ่ง ทำเรื่องไม่ดีเยอะแยะ อย่าเอาไปเทียบกับคนอย่างครูเลยครับ”
เยี่ยมยุทธมีสายตาเกลียดตัวเอง ครูอารีจึงมองเยี่ยมยุทธสายตาอ่อนโยน เอามือของเยี่ยมยุทธมากุมไว้ อย่างตั้งใจจะถ่ายทอดความรักและความเมตตามาให้ สายตาและความอบอุ่นจากครูอารีมีผลต่อเยี่ยมยุทธมาก
“ช่วยให้แดนเลิกเหล้า ให้เดือนเพ็ญเลิกเล่นหวยได้ คุณไม่ธรรมดาหรอก ช่วยคนอื่นต่อไปนะ อย่าเลิกล่ะ”