บทละครโทรทัศน์ ดวงใจในไฟหนาว ตอนที่ 23 หน้า 3
“ห้ามตอบว่าขอเวลา ฉันจะไม่รออีกต่อไปแล้ว ไม่ว่าอีกกี่วัน”
“งั้นขอแค่ห้านาที” เยี่ยมยุทธไม่อยากยื้อเวลาเหมือนเมื่อก่อน สาเหตุเพราะเหนื่อยและเบื่อมาก
ดาวเหนือฟังผิด “ห้าวันก็ไม่ได้ เอ๊ะ ห้านาทีหรือคะ”
เยี่ยมยุทธกำลังหดหู่ หมดกำลังใจ เยี่ยมยุทธมองดาวเหนือ เว้าวอน ขอความรัก
“ผมขอแค่อย่างเดียว จูบผมที” เยี่ยมยุทธส่งสายตา “อะไรนะ”
“ผมเหนื่อยมากและเบื่อมาก ผมจะบอกคุณทุกอย่าง วันนี้เลย แค่จูบผม”
“ทำไมคะ” เยี่ยมยุทธพิงตัวเองไปที่ดาวเหนือ เหนื่อยอ่อน
“ผมหมดหนทางแล้ว ผมไม่มีทางไปต่อ ผมยื้อเวลาไว้ก็ไม่รู้ว่าอีกเมื่อไหร่” เยี่ยมยุทธจับตัวดาวเหนือไว้“... จูบผมสิ มอบพลังให้ผม แสงของดาวเหนือจะได้ส่องมาที่ใจของผม ใจของผมจะได้มีพลัง”
ทั้งสองสบตากัน ดาวเหนือก้มลงจะจูบแต่ยังไม่ทันจูบ เสียงมือถือดังขึ้น “ขอตัวนะครับ”
เยี่ยมยุทธเดินห่างมา ปิ่นมุกเป็นคนโทรมา ดาวเหนือหันไปดื่มเครื่องดื่ม
บ้านศิลาทอง ปิ่นมุกกำลังโทรศัพท์ ไม่รู้ว่าเรื่องที่คุยสำคัญแค่ไหน มือก็เลยเปิดหนังสือดูไปเรื่อยๆ ด้วยอารมณ์ธรรมดา “ฉันนึกออกแล้วว่าฉันได้สร้อยนั่นมาได้ยังไง ตอนนั้น เราสามคนเล่นกัน”
“เราสามคนไหนครับ”
อดีต ปิ่นมุก ดาวเหนือ จินดาตอนยังเป็นเด็กสักสี่ห้าขวบ เด็กสามคนกำลังเล่นกัน แต่ละคนมีกล่องเครื่องประดับของเล่น และเครื่องประดับจริง ปะปนกัน เต็มไปหมดรอบตัว ประมาณว่าเล่นเปิดร้านเครื่องประดับ ขายซื้อกัน เลยขนมาหมด “วันนั้นเราขนเครื่องประดับทุกชิ้นที่เราสามคนมีเอามาเล่นกัน”
“ร้านเครื่องเพชร ปิ่นมุก เปิดร้านแล้วค่ะ เชิญมาซื้อได้” ดาวเหนือยื่นสร้อยดาวคู่ให้ปิ่นมุก
“นี่สร้อยดาว สวยไหม รูปดาวเหมือนชื่อฉัน”
“อันนี้ฉันชอบ ขอนะ แลกกับอันนี้” ดาวเหนือยอมแลก รับสร้อยอันใหม่มาชื่นชม
ปิ่นมุกใส่สร้อยดาวคู่ที่คอ ชอบมาก
“ฉันโทรมาบอกว่า ฉันนึกออกแล้ว คนที่ให้สร้อยเส้นนี้กับฉันคือดาวเหนือ”
เยี่ยมยุทธช็อก “ว่าไงนะ!” คำตอบของปิ่นมุกทำเอาเยี่ยมยุทธช็อกไป
เยี่ยมยุทธหันกลับมามองดาวเหนือด้วยท่าทางตกใจ หน้าเยี่ยมยุทธแสดงอาการช็อค ดาวเหนือมองท่าทางของเยี่ยมยุทธแต่ไม่เอะใจอะไร กำลังดื่มเครื่องดื่ม “คุณแน่ใจหรือ”
“แน่ใจค่ะ ตกลง มันทำไมหรือคะ สร้อยนี้สำคัญยังไง” เยี่ยมยุทธวางสายคลิ๊ก “เอ้านี่ คุณเยี่ยม คุณเยี่ยม”