บทละครโทรทัศน์ ดวงใจในไฟหนาว ตอนที่ 23 หน้า 5
“ช้างสีชมพูคืออะไรหรือครับ บอกหมอได้ไหม” สุนทรน้ำตาไหลออกมา
“ผมผิดเอง ผมเลว ผมชั่ว ผมไม่น่าเกิดมาเป็นคนเลย”
น้ำเสียงของหมอเปลวปลอบประโลมให้ความหวัง รักและเมตตา อบอุ่น
“ฟังนะครับ คนเรามีทั้ง “ตัวมืด” ที่เป็นคนเลว มี “ตัวสว่าง”ที่เป็นคนดี ในตัวเราคนเดียวกันนี่แหล่ะ เรามีทั้งตัวมืด ตัวสว่างเป็นร้อยๆ ตัวเลยในชีวิตประจำวัน เราเลือกสลับไปมาตลอดเวลาครับ”
บ้านของเยี่ยมยุทธ เยี่ยมยุทธเดินมาเปิดตู้เบาะแส เยี่ยมยุทธเอารูปดาวเหนือมาติดไว้เพราะเป็นเบาะแสล่าสุด เยี่ยมยุทธพูดกับรูปดาวเหนือ “ผมกำลังรับกรรมที่ผมก่อไว้ เพราะผมเริ่มเรื่องนี้ เพราะผมโกหกทุกคนใช่ไหม”
มูลนิธิครูอารี หมอเปลวกำลังพูดคุยบำบัดกับสุนทร ต่อเนื่อง
“เวลาที่เราทำผิด มันเป็นเพราะตอนนั้น เราใช้ “ตัวมืด”ในตัวเรา ตัวหนึ่งจากหลายร้อยตัวแค่นั้นเอง”
“ในตัวเรามี “ตัวสว่าง” หรือครับ”
“มีสิครับ ก็อย่างเช่นตอนนี้ไง ตอนที่เราไม่ได้ทำความเดือดร้อนให้ใคร”
ดาวเหนือเดินเข้ามา ขอฟัง และได้ยินไปหลายส่วนแล้ว
“คนบางคนทำผิดแค่ครั้งเดียว ปล่อยให้ตัวมืดออกมาแค่ครั้งเดียว แต่เราถูกสังคมตัดสินไปแล้วว่าเราเลว พวกเขาเหมารวมว่าเราเลว แต่ที่แย่ยิ่งกว่า คือตอนเราตัดสินตัวเองครับ”
สุนทรร้องไห้โฮออกมา เพราะความรู้สึกผิดนี่เองที่กัดกินจนเป็นบ้า “ฮือ ผมไม่ได้ตั้งใจ”
บ้านปิ่นมุก ปิ่นมุกกำลังนั่งสมาธิแบบโยคะที่สนามหญ้า หลับตาอยู่และน้ำตาก็ไหลออกมา ปิ่นมุกที่ยังไม่หายดี ปิ่นมุกกำลังเยียวยาตัวเองเช่นกัน “ครูอารี หนูไม่ได้ตั้งใจ ไม่ได้ตั้งใจ”
มูลนิธิครูอารี หมอเปลวกำลังพูดคุยบำบัดกับสุนทร ต่อเนื่อง
“ธรรมชาติคนเรา มักจะยึดติด “ตัวมืด” ไม่ยอมปล่อย”
ดาวเหนือนึกถึงดาวเด่นที่ต่อว่า “อีน้องชั่ว! กูไม่ได้รู้เรื่องอะไรกับมึงเลย มึงเอากูไปเกี่ยวด้วยทำไม!!”
ความรู้สึกผิดรุนแรงของดาวเหนือ คือเรื่องดาวเด่นนี่เอง
หมอเปลวยังปลอบใจสุนทร “ยิ่งยึดติดก็ยิ่งหมองเศร้า เหมือนขยายความมืดให้มันปกคลุมตัวเราและ
คนรอบข้าง ไอ้ที่แย่ก็คือ หลายๆคน ถลำลึก สร้างตัวมืดเพิ่มขึ้น....เพิ่มขึ้น”
บ้านปิ่นมุก ปิ่นมุกยังนั่งสมาธิแต่ร้องไห้ต่อเนื่อง คราวนี้พูดตะโกนออกมา