บทละครโทรทัศน์ ดวงใจในไฟหนาว ตอนที่ 6 หน้า 10
ปิ่นมุกคลี่ชุดออก ไม่ชอบ ปิ่นมุกโอดครวญ ไม่ยอมใส่ “ฉันขอใส่ชุดตัวเองได้ไหมคะ ฉันอุตส่าห์คิดเรื่องชุดวันนี้มาตลอดทั้งคืน เอาชุดของแบรนด์คุณมาเลือกไปมา จนเกือบจะมาสาย ชุดนี้เป็นรุ่นเมื่อปีที่แล้ว ให้ความรู้สึกเป็นโปรเฟชชันแนลมากๆ รับรองว่าลูกค้าเห็นแล้วต้องชอบค่ะ”
พนักงานดุ “ไม่ได้ค่ะ กฎบริษัทระบุชัดเจน ว่าพนักงานทุกคนต้องใส่ยูนิฟอร์ม”
“ถ้าอย่างนั้นฉันขอใช้สิทธิการเป็นลูกค้าวีไอพีของแบรนด์นี้ คุณช่วยทำให้เรื่องนี้เป็นกรณีพิเศษก็แล้วกัน เริ่มงานกันเลยนะคะ” ปิ่นมุกเดินไปประจำที่เคาน์เตอร์แคชเชียร์
“ไม่ได้ค่ะ ตอนนี้คุณเป็นผู้จัดการร้าน ไม่ใช่ลูกค้า ช่วยวางตัวให้ถูกกับโพสิชั่นด้วยค่ะ”
ปิ่นมุกหน้าชา อยากพูดตอกกลับให้เจ็บแสบ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ปิ่นมุกยืนกัดฟันกรอดๆ ด้วยความเจ็บใจ คำพูดดาวเหนือลอยเข้ามาในหัว ตอนปิ่นมุกบ่นไม่เลิก “ออฟฟิศสวยๆ บรรยากาศดีๆ คนดีๆ ทำไมมันถึงได้หายากนักนะ แล้วแบบนี้ฉันจะได้ทำงานไหมเนี่ย”
“ไม่ยากค่ะ ธนานุวัตรไงคะ ดาวเหนือจะบอกคุณท่านให้เอง”
ปัจจุบัน ปิ่นมุกพูดเบาๆ พึมพำกับตัวเอง “ไม่เอาธนานุวัตร ฉันจะไม่ยอมแพ้คุณแม่เด็ดขาด”
ปิ่นมุกพยายามใจเย็น ทำท่าโยคะแบบที่ประจำ หลับตา หายใจเข้า หายใจออก พยายามสะกดอารมณ์ตัวเอง ปิ่นลืมตาขึ้น ยิ้มหวานใส่พนักงาน ท่าทางเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ
“ยูนิฟอร์มจากแบรนด์หรู มีความเป็นยูนิตี้ จัดว่าเลิศ ประสบการณ์ใหม่ของฉันเลยนะคะเนี่ย”
ปิ่นมุกรับชุดมาจากพนักงาน เดินเข้าห้องลองเสื้อไป พนักงานมองตามปิ่นมุก งงมาก
ร้านกาแฟหน้าโรงเรียนดนตรี จินดาเข้ามาในร้าน มาซื้อกาแฟกับธนู คุยกัน
“ครูยังมาไม่ถึง ยังพอมีเวลาเหลือ ให้ฉันเลี้ยงกาแฟกับขนมคุณนะคะ”
“วันนี้ครูจะแนะวิธีให้คุณชนะออดิชั่นใช่ไหมครับ”
“ค่ะ”
“งั้นต้องตั้งใจเรียนรู้ให้เต็มที่เลยนะครับ”
ห่างไปที่หน้าร้าน พีระเดินตรงเข้ามาในร้าน กำลังหันไปสั่งงานกับลูกน้อง จินดาเห็นพ่อตกใจมาก รีบไปหลบอยู่ด้านหลังธนู จินดาแอบมองพีระ ท่าทางร้อนรน ธนูมองจินดางงๆ ถาม “มีอะไรหรือคุณ”
“นั่นพ่อฉัน…” จินดากลัว “ทำไงดี ถ้าพ่อรู้ว่าฉันโกหกแล้วหนีมาซ้อมดนตรี ท่านต้องโกรธมากแน่ๆ”
“โฮ้ย มุสา ผิดศีล บาปนะคุณ กับบุพการีด้วย ทำไปได้ยังไง ไม่ควรเลยนะครับ”