บทละครโทรทัศน์ ดวงใจในไฟหนาว ตอนที่ 6 หน้า 7
อดีต ความรักในสายตาเยี่ยมยุทธที่มีต่อดาวเหนือ ดาวเหนือรู้สึกทุกๆครั้ง เช่น ตอนลงไปช่วยจากตกน้ำ ตอนป่วยในห้องอนุสรณ์ นอนตักกัน ตอนร้องไห้กอดกันที่โรงพยาบาล ตอนใส่แหวนไข่หมุน
ดาวเหนือรู้สึกหงุดหงิดมากที่ถอดรหัสนั้นไม่ออก ผู้ชายคนนี้จะเอาไงกับตน ดาวเหนือมองไปที่เยี่ยมยุทธที่แอบมองมา ดาวเหนือแค้นและนึกได้ว่าแหวน ยังไม่ได้ถอด ดาวเหนือพยายามถอด แต่ดันถอดไม่ออก ยิ่งพยายามดึงยิ่งถอดไม่ออก เยี่ยมยุทธยิ่งขำ ดาวเหนือได้แต่นั่งอารมณ์เสียกับแหวนที่นิ้ว
เช้าวันใหม่ บ้านเยี่ยมยุทธ ปิ่นมุกทำงานวันแรกบ้านก็แทบแตก โวยวายด่าดาวเหนือเสียงดังลั่นห้อง
“ฉันสั่งให้เตรียมเสื้อผ้า แล้วนี่อะไร ทำไมมีแต่ชุดที่ฉันไม่ต้องการ เครื่องประดับพวกนี้อีก ดาวเหนือ ดาวเหนือจะฆ่าปิ่นใช่ไหม”
“ก็คุณหนูบอกอยากได้ชุดเรียบๆ ให้ดูเหมาะกับไปทำงานวันแรกไงคะ”
“ใช่ ชุดที่ฉันใส่ไปแฟชั่นวีคไง อยู่ไหนนะ”
“อยู่ที่บ้านคุณแม่ค่ะ คุณหนูสั่งว่าจะตัดขาด ไม่ยอมใส่ชุดเก่าๆ ชีวิตเก่าๆ ดาวก็เลยไม่ได้เอามา”
ปิ่นมุกร้องโอดโอย หงุดหงิด ไม่พอใจ “ฮือ แล้วฉันจะทำยังไงเนี่ย จะสายแล้วด้วย โฮ้ยยยยย พังๆๆ ชีวิตฉันต้องพังแน่ๆ”
ดาวเหนือหยิบเสื้อตัวใหม่ที่คล้ายๆกันมาให้ พยายามเอาใจ “ชุดนี้ดีไหมคะ ของแบรนด์นี้เหมือนกัน”
ปิ่นมุกโมโหรับเสื้อมา ตั้งใจจะปาทิ้ง แต่ไม้แขวนเสื้อดันฟาดไปที่หัวดาวเหนืออย่างแรง โดยที่ปิ่นไม่ตั้งใจ ดาวเหนือเจ็บมาก “โอ๊ยยยย!” ปิ่นมุกเริ่มอาการด่าตัวเอง น้อยใจตัวเอง คร่ำครวญ ปิ่นมุกไม่รู้ตัวเหมือนเดิม ร้องฮือ มีแต่ความกังวล “อ๊ายยย!!!! ฮือ ฉันอุตส่าห์ตั้งใจจะใช้ชีวิตใหม่ ชีวิตธรรมดา มันต้องพังแน่ๆ ฮือ อีกหน่อยคนเขาก็รู้กันหมดว่า ปิ่นมุกที่สวยเชิดเริดหยิ่ง จริงๆแล้ว มันโง่ ห่วยแตก ทำอะไรก็ไม่เป็นสักอย่าง”
ปิ่นมุกไม่รู้ตัวว่าทำดาวเหนือเจ็บ เพราะดาวเหนือกับปิ่นมุกร้องขึ้นมาพร้อมกัน ปิ่นมุกเลยไม่ได้ยิน ปิ่นมุกสนใจแต่เรื่องตัวเอง ดราม่า เอาแต่ใจ ทิ้งตัวลงบนเตียง เศร้า ร้องไห้ใหญ่โต
“ฮือ ฉันออกไปทำงานแบบนี้ไม่ได้ เข้าใจไหมดาวเหนือ เสื้อผ้าคือความมั่นใจของผู้หญิงนะ แค่คิดก็อายเขาจะแย่แล้ว นี่ฉันจะทำยังไงดี ฮือออออ “
ตอนนี้เรื่องไม่มีเสื้อตัวที่ต้องการ ได้เป็นปัญหาใหญ่ระดับชาติของปิ่นมุกไปแล้ว ดาวเหนือถอนหายใจ หยิบชุดที่เรียบร้อยที่สุดออกมาส่งให้ปิ่นมุก พยายามกลั้นความเจ็บ ความน้อยใจ “อะไร!! ฉันไม่ใส่ ไม่เอาตัวนี้!”
ดาวเหนือพยายามกล่อม “ทำงานวันแรก เวลาเป็นเรื่องสำคัญมากกว่าเสื้อผ้าพวกนี้อีก ทำงานวันแรกแล้วสาย แย่เลยนะคะ เราต้องรีบแล้วค่ะ มาเถอะค่ะ” ดาวเหนือดึงให้ลุกขึ้น