บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 5 หน้า 2
กำนันแย้มมองสายฝนที่ยังคงตกอย่างไม่ลืมหูลืมตา
เลื่องเอ่ยอย่างไม่พอใจ “ไอ้พวกคนเมืองมันกล้าดียังไงขึ้นไปบุกรุกเทวาลัยเจ้าแม่นาคี”
ทัพเสริมเสียงเข้ม “ปราสาทนั่นมีอาถรรพ์ พวกมันต้องมีอันเป็นไป”
กำนันแย้มย้ำ “ไม่มีใครที่ลงไปในถ้ำใต้เทวาลัยแล้วยังมีชีวิตรอด”
เลื่องสงสัย “ในถ้ำนั่นมันมีอะไรเหรอพ่อ”
“ว่ากันว่าเจ้าแม่นาคีสิงสู่อยู่ในถ้ำนั่น” กำนันแย้มพูดจบ ฟ้าก็ผ่าเปรี้ยงลงมาพอดี
เดี่ยวกับทัพโผเข้ากอดกันกลมอย่างขวัญหนี
เลื่องไม่อยากเชื่อ “เจ้าแม่นาคีมีจริงเหรอพ่อ ?”
กำนันแย้มพยักหน้าเนิบช้า ยำเกรงในอิทธิฤทธิ์เจ้าแม่นาคีที่เชื่ออย่างฝังหัว
ทศพลเอาไม้ขีดไฟจุดเทียนและตะเกียงจนสว่างไสว
วันชนะหันมาถามทศพล แผลที่คอแกเป็นไงบ้างวะ”
“เลือดหยุดแล้วว่ะ แต่ฉันยังนึกไม่ออกว่าไปโดนอะไรมา”
ประกิตถามเสียงสั่น “โดนอาถรรพ์ปราสาทร้างหรือเปล่าวะ”
วันชนะเอานิ้วดีดปากประกิตดังเพี๊ยะ “นี่แน่ะ ไอ้ปากเสีย จะพูดทำไม คนยิ่งกลัวๆ อยู่”
“ฉันคงซุ่มซ่าม เลยโดนหนามหรือไม่ก็กิ่งไม้เกี่ยวเอา”
ประกิตจับหน้าทศพลบิดไปมา “แต่ดูจากรอยแผลเหมือนแกถูกของมีคมมากกว่า”
วันชนะดีดปากประกิตอีกรอบ ให้หยุดพูด “หญ้าคาก็บาดได้เหมือนกันเว้ย เลิกเดาสุ่มสี่สุ่มห้าได้หรือยัง”
ทศพลตัดบท“คืนนี้ฝนคงตกทั้งคืน เราคงต้องค้างกันที่นี่ พรุ่งนี้เช้าค่อยกลับ”
ประกิตผวา “จะดีเหรอวะ ฉันว่าบรรยากาศมันน่าขนหัวลุกบอกไม่ถูก”
วันชนะหันไปบอกเพื่อน “ติดฝนในนี้ก็ยังดีกว่าออกไปเสี่ยงตายข้างนอกล่ะวะ”
ทศพลเดินสำรวจมุมต่างๆ ภายในปราสาท แล้วลอดประตูเข้าไปภายในเทวาลัย
ทศพลถือตะเกียงเข้ามาสำรวจภายใน แสงไฟจับเทวรูปหินแกะสลักเจ้าแม่นาคีดูมลังเมลือง ทศพลเงยหน้ามองเทวรูปเจ้าแม่นาคีอย่าพินิจพิจารณา ก็รู้สึกผิดสังเกต
วันชนะกับประกิตตามเข้ามาเห็นทศพลพยายามส่องดูที่ฐานเทวรูปเจ้าแม่นาคี วันชนะสงสัย “ดูอะไรวะ ไอ้พล หรือว่าแกเห็นเลขเด็ด”
“แกลองดูที่ฐานเทวรูปกับช่วงลำตัวพญานาคดีๆ สิวะ”
ทั้ง 3 เพ่งมองบริเวณฐานเห็นช่วงลำตัวมีรอยต่อ เป็นหินคนละสีกัน
ประกิตเอ่ย “รอยต่อ ? เหมือนไม่ใช่เนื้อเดียวกัน”
“ใช่ ! ดูจากเนื้อหินคร่าวๆ ส่วนที่ต่อเติมใหม่น่าจะมีอายุไม่ถึงร้อยปีด้วยซ้ำ”