บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 5 หน้า 5
“ก็ท่านอย่างไรเล่า แม่ทัพไชยสิงห์แห่งปัตตนคร”
ทศพลคลับคล้ายคลับคลาชื่อนี้จากในความฝัน แต่ก็คิดว่าคำแก้วกำลังล้อเล่น “คุณล้อผมเล่นใช่มั้ย คำแก้ว ?”
เจ้าแม่นาคีสะท้อนใจที่ทศพลจำเรื่องในอดีตชาติไม่ได้ แววตาเศร้าลง “ข้าไม่ใช่คำแก้ว... ท่านลืมข้าเสียแล้ว ไชยสิงห์”
“ไม่ใช่คำแก้ว แล้วคุณเป็นใคร? คุณเป็นนางไม้ใช่มั้ย?”
เจ้าแม่นาคีไม่ตอบ แต่เคลื่อนร่างนำไป “ตามข้ามา!”
“คุณจะพาผมไปไหน”
เจ้าแม่นาคีเดินนำไปอย่างรวดเร็วคล้ายหายตัว ทศพลรีบตามไป
ทศพลตามเจ้าแม่นาคีไปตามทางเดินในถ้ำที่ค่อยๆ ลาดชันขึ้นไปยังด้านบน ตามชายผ้าโปร่งแพรเยื่อไม้ของเจ้าแม่นาคีที่คล้ายสไบไป มุมนั้นที มุมนี้ที
ทศพลแปลกใจไม่คิดว่าจะมีทางลับที่คดเคี้ยวสลับซับซ้อน ไม่รู้ว่าจะไปโผล่ที่ไหน “แม่นางไม้! รอผมด้วย” ทศพลตามเจ้าแม่นาคีจนกระทั่งปากทางเชิงบันได มุดออกมาด้านหลังปราสาท “แม่นางไม้!” ทศพลกวาดตามองหาแม่นางไม้... แต่หายไปแล้ว !
วันชนะกับประกิตหาเถาวัลย์ยาวๆ โยนลงไปให้ทศพลด้านล่าง
วันชนะตะโกนบอก “ไอ้พล ! พวกฉันมาช่วยแล้ว จับเถาวัลย์เอาไว้นะโว้ย ไอ้พล !”
“ทำไมไอ้พลมันไม่ส่งเสียงตอบพวกเราเลยวะ” ประกิตสงสัย
“เออว่ะ สงสัยมันจะหลับ?”
“ใครจะหลับเข้าไปลงวะ” ประกิตตาโต “หรือว่าไอ้พลจะ...”
“ถ้าแกยังไม่หุบปาก ฉันจะถีบแกลงไปหาไอ้พล”
ประกิตหน้าแหย ใจไม่ดี กลัวว่าทศพลจะเป็นอะไรไป แต่มือของทศพลจับบ่าประกิตกับวันชนะจากทางด้านหลัง จนทั้งสองสะดุ้งโหยง
ประกิตหลับตาปี๋ ไหว้ปลกๆ “กลัวแล้วจ้า... พ่อแก้วแม่แก้วช่วยลูกช้างด้วย....”
วันชนะสวดมนต์ผิดๆ ถูกๆ
“ไอ้กิต ไอ้นะ! ฉันเอง!”
ประกิตกับวันชนะค่อยๆ ลืมตาขึ้นเห็นทศพลยืนขำอยู่
วันชนะอึ้ง “ไอ้พล! แกขึ้นมาได้ยังไงวะ” วันชนะกับประกิตมองทศพลด้วยความสงสัย
ที่มุมลับตาในเทวาลัย เจ้าแม่นาคีกายทิพย์ยืนอยู่ สายฟ้าแลบจับดวงหน้าดูลึกลับ