บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 6 หน้า 2
ประกิตเสริม “ชาวดอนไม้ป่าเชื่อกันว่าเมื่อเกิดสุริยุปราคา มนุษย์ต้องสังเวยชีวิต เพื่อให้พญานาคคายดวงอาทิตย์ออก”
สมมาตรค้าน “เคยได้ยินแต่ราหูอมพระอาทิตย์ เพิ่งจะเคยได้ยินว่าคนที่นี่เชื่อเรื่องพญานาคกลืนดวงตะวันด้วย”
อาจารย์ทัศนัยเล่าความเป็นมา “ในจดหมายเหตุลาลู แบร์บันทึกไว้ว่า ชาวสยามในสมัยกรุงศรีอยุธยาเชื่อกันว่าสุริยคราสและจันทคราสนั้นเป็นไปด้วยฤทธิ์ของนาคราช กลืนดวงตะวันและดวงเดือนเข้าไป ชาวดอนไม้ป่าคงรับเอาความเชื่อนี้มา”
วันชนะเห็นทศพลนั่งเหม่อลอย ผิดกับทุกครั้งที่มักกระตือรือร้นเวลาอาจารย์ทัศนัยให้ความรู้ วันชนะเย้า “เฮ้ย ! ไอ้พล นั่งใจลอยคิดถึงแม่ลำเจียกพวงโตอยู่หรือไงวะ”
“ไอ้ทะลึ่ง! ในหัวฉันไม่ได้คิดแต่เรื่องลามกเหมือนแก”
“ถ้างั้น... ก็ต้องคิดเรื่องงานแต่งงานกับยัยพิมพ์ใช่มั้ยวะ อย่าลืมให้พวกฉัน 4 คนเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวนะโว้ย” ประกิตแซว
ทศพลเสียงแข็งกว่าทุกครั้ง “เมื่อไหร่พวกแกจะเลิกจับคู่ฉันกับพิมพ์เสียทีวะ ฉันกับพิมพ์ไม่มีทางเกินเลยไปกว่าคำว่าเพื่อน”
วันชนะรู้ทัน “ฮั่นแน่ ! เสียงแข็งอย่างนี้ แสดงว่าแกเจอคนที่ถูกใจแล้วใช่มั้ยวะ”
สมมาตรเป็นลูกคู่ “ใครกันวะ อย่าบอกนะว่า...เป็นแก๊งแม่สามดอกนั่นน่ะ”
ทศพลถอนใจหนักๆ อย่างรำคาญที่ถูกเพื่อนๆ ล้อ
อาจารย์ทัศนัยเตือนสติ“จะรักใครชอบใคร ผมไม่ว่า คุณเองก็โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว จะทำอะไรก็ขอให้เข้าตามตรอก ออกตามประตู อย่าทำเรื่องเสื่อมเสียก็แล้วกัน”
“ครับ อาจารย์” ทศพลรับรู้ถึงความปรารถนาดีของอาจารย์ทัศนัย
ที่บ้านกอ กอกำลังนวดหลังให้ลำเจียกอยู่
“โอ๊ยยย !! ตรงนั่นแหละพ่อ ปวดจี๊ดเลย.... ดีๆ แรงหน่อยสิพ่อ”
“อุวะ! ใครเป็นพ่อ ใครเป็นลูกกันแน่ เค้ามีแต่ลูกปรนนิบัติพ่อ นังนี่กลับให้ข้ามาปรนนิบัติ ระวังเถ๊อะ นรกจะกินกบาล”
“แหม... ใช้นิดใช้หน่อย บ่นไปได้ วันนี้ฉันฝึกรำมาทั้งวัน เส้นสายยึดไปหมด ถ้าพ่อไม่นวดให้ฉัน พรุ่งนี้ฉันเกิดรำไม่ได้ขึ้นมาจะว่ายังไง ลุงกำนันให้ฉันรำหน้าขบวนด้วย”
“ก็ดีสิวะ เอ็งจะได้เด่นสะดุดตากว่าคนอื่น ไม่ชอบหรือไง”
“ชอบน่ะก็ชอบอยู่หรอก แต่ลุงกำนันจะให้ฉันรำคู่กับนังคำแก้วทำไมก็ไม่รู้ ยิ่งเกลียดๆ ขี้หน้ามันอยู่ ฉันไม่อยากให้มันมาทาบรัศมีแข่งกับฉัน”
“เอ็งอยู่ใกล้มันก็ดี จะได้คอยจับตาดูมันไว้”