บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 6 หน้า 4
“ฉันบอกแม่แล้วไง งูเป็นเพื่อนกับฉัน มันไม่ทำอะไรฉันหรอก”
“แต่นั่นมันงูเห่าเชียวนะ”
“งูก็เหมือนคนนั่นแหละแม่ ถ้าเราไม่ทำอะไรมัน มันก็ไม่ทำอะไรเรา... “ คำแก้วหัวเราะเบาๆ “แค่ตอนเด็กมีงูเลื้อยมานอนกับฉันในเปล แม่ก็หาว่าฉันแปลกกว่าคนอื่นซะแล้ว”
“มันไม่ใช่แค่นั้นน่ะสิ”
“ยังมีเรื่องอื่นที่แปลกกว่านี้อีกเหรอจ๊ะ”
คำปองคิดย้อนถึงเหตุการณ์ตอนที่คำแก้วเกิดที่ทารกสิ้นใจแล้ว งูเจ้าแม่เลื้อยเข้าไปในปาก คำแก้วรอฟังแม่เล่า แต่คำปองเอาแต่นั่งเหม่อ คิดเรื่องในอดีต ไม่ยอมเล่าออกมา
“ไม่มีอะไรหรอก เอ็งรีบเข้านอนได้แล้ว พรุ่งนี้ต้องตื่นไปร่วมพิธีแต่เช้า”
“จ้ะ แม่” คำแก้วรับคำก่อนลุกเข้าห้องไป
คำปองคิดย้อนตอนที่เห็นคำแก้วหันกลับมาเป็นเจ้าแม่นาคีจนสลบไป “คำแก้วเอ๊ย... ขออย่าให้เป็นอย่างที่ข้าคิดเลย” คำปองยกมือท่วมหัว รู้สึกสังหรณ์ใจอย่างประหลาด
ทศพลนอนหลับอยู่ในมุ้งเดียวกับวันชนะและประกิต ทศพลดำดิ่งสู่ห้วงความฝันประหลาด
ทศพลกลับมายังโถงถ้ำใต้เทวาลัยเจ้าแม่นาคี ทศพลได้กลิ่นหอมของดอกมะลิวัลย์ เดินตามกลิ่นหอมนั้นไปเรื่อยๆ
เสียงของนาคีดังขึ้น “ไชยสิงห์ !”
ทศพลกวาดตามองหาทั่วถ้ำ “แม่นางไม้ ! นั่นคุณเหรอ ! คุณอยู่ที่ไหนน่ะ !”
“ข้าอยู่นี่ ! ช่วยข้าออกไปที”
ทศพลจ้องมองไปยังรูปปั้นใต้ดิน เสียงดังออกมาจากตรงนั้น “แม่นางไม้ !! ผมจะช่วยคุณออกมาเดี๋ยวนี้ !”
ทศพลเอามือตะกุยบริเวณรูปปั้นที่ถูกฝังอยู่ รูปปั้นหินเรืองแสงขึ้นมาวาบหนึ่ง ทศพลเห็นรูปปั้นหินกลายเป็นงูเผือกใหญ่มีหงอน นอนขดตัวอยู่ งูเจ้าแม่พุ่งเข้ารัดตัวทศพลเอาไว้แน่น
ทศพลสะดุ้งตื่นขึ้นมา ยังขวัญผวาความฝันเรื่องงูรัดอยู่
วันชนะตื่นตาม “ฝันร้ายเหรอวะ ไอ้พล”
ทศพลพยักหน้าเหงื่อแตกซิก “ฉันฝันเห็นงู.... งูเผือกมีหงอนมันพุ่งเข้ามารัดฉัน....”
วันชนะ/ประกิตพูดพร้อมกัน “งูรัด!!”
ประกิตขำก๊าก “ฝันแบบนี้ โบราณว่าแกจะเจอเนื้อคู่ชู้ชื่น”
วันชนะดีดนิ้วดังเป๊าะ “นั่นไง ! ฉันว่าแล้ว ต้องเป็นแม่ลำเจียกอกดินระเบิดแน่ๆ”
“แกสองคนเลิกเล่นกันได้หรือยัง ฉันไม่ตลกกับพวกแกด้วยนะเว้ย” ทศพลยังคิดเรื่องฝัน