บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 4 หน้า 5
“ก็แกมันเสน่ห์แรงไม่เบานี่หว่า อยู่ที่ไหนสาวๆ ก็รุมตอมกันหึ่ง ถึงขนาดตบกันกลางตลาดแย่งแกกันเลยนะเว้ย ฉันล่ะอิจฉาแกจริงๆ”
“น่าปวดหัวล่ะสิไม่ว่า”
“หนังท้องตึงหนังตาชักหย่อน ฉันของีบก่อนนะ” ประกิตเอนตัวลงจะนอนแผ่สองสลึง
แต่วันชนะดึงแขนรั้งเอาไว้ “เฮ้ย ยังนอนไม่ได้โว้ย เราต้องไปสืบเรื่องหลุมศพลุงชมกันก่อน”
“แต่นี่มันมืดแล้วนะเว้ย ไว้พรุ่งนี้เช้าก็ได้” ประกิตโวย
สมมาตรขัด “กำนันแย้มจะได้พาพวกชาวบ้านมากระทืบแกสิ”
“จะทำอะไรต้องอย่ากระโตกกระตาก ไม่อย่างนั้นจะเสียงานใหญ่” อาจารย์ทัศนัยปราม
“แล้วเราจะรู้ได้ยังไงล่ะครับอาจารย์ว่าป้าช้าประจำหมู่บ้านอยู่ที่ไหน” เชษฐ์สงสัย
บังเอิญลำเจียกเดินนวยนาดเข้ามาหาทศพลพอดี “คุยเรื่องอะไรกันอยู่เหรอจ๊ะ ขอลำเจียกร่วมวงด้วยคนสิ”
วันชนะกระซิบกับประกิต “นั่นไง พูดไม่ทันขาดคำ นารีก็มาอุปถัมภ์ได้จังหวะพอดี”
“น้าคำปองบอกว่าคุณทศอยู่นี่ ลำเจียกเลยมาหา....คิดถึงอ่ะ” ลำเจียกส่งเสียงหวาน
ทศพลทำหน้าไม่ถูกที่ลำเจียกเข้ามาทำสนิทชิดเชื้อด้วย
สายตาทุกคู่จับจ้องไปที่ลำเจียก รอฟังใจจดใจจ่อ
“ศพที่ตายโหงสัปเหร่อจะฝังไว้ที่ป่าช้าท้ายหมู่บ้าน แต่ศพที่งูฉกตายจะแยกฝังไว้ต่างหาก ห้ามใครแตะต้องศพเด็ดขาด ถือว่าเป็นบริวารของเจ้าแม่นาคี”
“แล้วถ้าทำผิดข้อห้ามล่ะจะเกิดอะไรขึ้น” วันชนะสงสัย
“คนเฒ่าคนแก่ว่ากันว่าจะเกิดอาเพศใหญ่”
“อาเพศ? อาเพศอะไร?” ประกิตเหวอตกใจ
“ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าไอ้อาเพศที่ว่าน่ะมันคืออะไร เพราะตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่เคยเห็นใครกล้าลองดีท้าทายเจ้าแม่นาคีเลยสักคน”
“คุณลำเจียกพอรู้มั้ยครับว่าศพที่ถูกงูฉกตายเขาฝังเอาไว้ที่ไหน” ทศพลหลอกถาม
“คนที่รู้ก็เห็นจะมีแต่สัปเหร่อคงเท่านั้นแหละ” ทศพลครุ่นคิดเริ่มได้เบาะแส ลำเจียกฉุกคิดได้“คุณถามฉันเรื่องนี้ทำไม”
ทุกคนทำหน้าเลิ่กลั่ก ทศพลต้องรีบแก้ตัวกันลำเจียกสงสัย “พวกเรากำลังศึกษาเรื่องความเชื่อของคนในหมู่บ้านดอนไม้ป่านะครับ”
“อ๋อ.... ถ้างั้นคุณพลก็ถามลำเจียกมาได้เลยจ้ะ ลำเจียกจะตอบคุณหมดทุกซอกทุกมุม หรือจะเอาไว้ถามกันสองต่อสองก็ได้นะจ๊ะ” ลำเจียกเอานิ้วทำปูไต่ที่แขนทศพล ส่งสายตาหวานเยิ้ม ทอดสะพานสุดฤทธิ์
สายตาอสรพิษ เห็นลำเจียกพะเน้าพะนอทศพลไม่ห่าง มีเสียงขู่ฟ่อๆ