บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 17 หน้า 2
“ไม่เห็นจะยาก” เจิดนภาถือตุ๊กตาดินปั้น 2 ตัวในมือลักษณะเหมือนกับตุ๊กตาฝังรูปฝังรอยของลำเจียกเป๊ะ “ตุ๊กตาตัวนี้คือทศพล ส่วนตัวนี้คือเธอ ยัยพิมพ์ ห่อด้วยใบรักซ้อนเสร็จแล้วก็เอาด้ายสายสิญจน์มาผูกหุ่นทั้งสองมัดประกบติดกันจนแน่น”
เจิดนภาบรรยายอย่างฉะฉาน จนพิมพ์พรทึ่ง “รู้ได้ยังไงว่าทำแบบนี้จะได้ผล”
“ฉันเคยอ่านตำรา “วิธีทำเสน่ห์” ที่ซื้อมาจากแถวท่าพระจันทร์ ขลังสุดๆ ทำแบบนี้ รับรองเสร็จทุกราย...”
พิมพ์พรมองเจิดนภาอย่างไม่ค่อยอยากจะเชื่อถือสักเท่าไรนัก “แค่นี้เองเหรอ ?”
“ยัง ! ต้องว่าคาถามหาเสน่ห์กำกับด้วย เธอว่าตามฉันนะ อย่าให้ผิดเพี้ยนแม้แต่คำเดียว” พิมพ์พรพยักหน้า เอาก็เอาวะ ไม่ลองก็ไม่รู้ เจิดนภาว่าคาถา แอ่นหน้าแอ่นหลัง น้ำเสียงกระแทกกระทั้น “โอม...เมื่อเวลาเข้านอนให้อกมึงร้อนเหมือนกับไฟ ให้ใจมึงร้อนเหมือนหม้อพลุ่ง ให้มึงนอนสะดุ้ง คิดถึงกูจนอยู่มิได้ พ้วงงงงง เอ้า ! ว่าตามสิ ทำท่าด้วย”
พิมพ์พรยอมว่าคาถาและทำท่าเด้งหน้าเด้งหลังตามเจิดนภา
พิมพ์พรกับเจิดนภาซุ่มหาจังหวะที่ทศพลอยู่คนเดียว ครั้นพอสบโอกาส พิมพ์พรก็รีบวิ่งจู๊ดปรี่เข้าไปหาทศพลแล้วท่องมนต์ใส่ทันที “โอม...เมื่อเวลาเข้านอนให้อกมึงร้อนเหมือนกับไฟ ให้ใจมึงร้อนเหมือนหม้อพลุ่ง ให้มึงนอนสะดุ้ง คิดถึงกูจนอยู่มิได้ พ้วงงงงงงง !!!!” พิมพ์พรร่ายคาถาเป่าใส่หน้าทศพลเต็มที่
ทศพลหันมาจ้องหน้าพิมพ์พร “พิมพ์.....” พิมพ์พรเห็นท่าทศพล คิดว่าทำเสน่ห์สำเร็จแน่แล้ว บิดไปบิดมา เสร็จกูแน่ “ทีหลังกินส้มตำ หัดแปรงฟันด้วยนะ กลิ่นแรงมาก”
พิมพ์พรหุบยิ้ม อายแทบมุดแผ่นดินหนี ทศพลเดินออกไป
เจิดนภาวิ่งหน้าเริ่ดเข้ามาหาพิมพ์พร “สำเร็จมั้ย”
“สำเร็จกับผีน่ะสิ! ฉันไม่ไม่น่าหลงทำตามวิธีโง่ๆ ของเธอเลย ยัยเจิด”
เจิดนภาเกาหัวแกรกๆ ไม่เข้าใจว่าพลาดตรงไหน ก็ทำตามหนังที่ตัวเองเคยดูทุกอย่าง
ลำเจียกลืมตาฟื้นขึ้นมา ซ่อนกลิ่นเรียกด้วยความดีใจ “ลำเจียกฟื้นแล้ว!”
ซ่อนกลิ่นกับชบารีบเข้าไปประคองลำเจียกให้ลุกขึ้นนั่ง ท่าทางยังอ่อนแรงผมเผ้ากะเร้อกะรัง สารรูปดูไม่ได้
ลำเจียกเงยหน้าสบตาเมืองอินทร์ที่นั่งอยู่ตรงหน้าก็เสียงดังด้วยความโมโห “ทำไมถึงเป็นแบบนี้ ไหนพูดนักหนาว่าเก่งยังไม่ทันไร คาถาก็เสื่อมซะแล้ว”
“คาถาข้าไม่มีทางเสื่อมง่ายๆ หรอกโว้ยต้องมีใครสักคนทำลายหุ่นนั่นแน่ๆ” เมืองอินทร์โต้กลับ
“นังคำแก้ว!” ชบาพึมพำ
เมืองอินทร์ส่ายหัว “ไม่มีทางอาคมของข้า พวกงูชั้นต่ำอย่างนั้นไม่มีทางทำลายได้”
“ถ้าไม่ใช่นังคำแก้ว แล้วใครล่ะพ่อหมอ” ซ่อนกลิ่นสงสัย