บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 17 หน้า 4
สองพ่อลูกโผเข้ากอดกันแน่น หลังจากที่ไม่เคยกอดกันอีกเลยนับตั้งแต่แม่ทศพลตาย คำแก้ว ป้าอิ่ม ยิ้มดีใจที่เรื่องบาดหมางระหว่างทศพลกับสุภัทรคลี่คลายเสียที
ทศพลผละจากสุภัทร “ผมมีอีกเรื่องนึง อยากจะขอร้องพ่อครับ”
“เรื่องอะไร”
ทศพลจับมือคำแก้วที่นั่งอยู่ข้างๆ “เรื่องคำแก้ว....ผม...” ทศพลไม่กล้าพูดต่อ กลัวพ่อจะโกรธ
สุภัทรมองอย่างเข้าใจว่าทศพลต้องการอะไร “เอาเถอะ ฉันบังคับแกมามากแล้ว ในเมื่อแกอยากเลือกชีวิตของตัวเอง ฉันก็จะไม่บังคับขืนใจแกอีก”
“หมายความว่าพ่อยอมรับคำแก้วเป็นสะใภ้แล้วใช่มั้ยครับ” ทศพลดีใจ
“ทำไมจะไม่ได้ล่ะ ในเมื่อหนูคำแก้ว ทำให้ฉันเห็นแล้วว่าความรักมันมีอานุภาพมากแค่ไหน”
ทศพลหันไปมองคำแก้ว ยิ้มดีใจ ป้าอิ่มพลอยหันไปยิ้มชื่นใจไปด้วย
ทันใดนั้น เสียงกอก็ดังลั่นออกมาจากด้านนอกเรือนรับรอง “ไอ้ทศพล ออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ”
ทศพล คำแก้ว และทุกคนชะงัก หันมองไปทางเสียงทันที
กอยืนอยู่หน้าเรือนรับรองพร้อม ลำเจียก ซ่อนกลิ่น ชบา
กอตะโกนดังลั่น “เจ้าข้าเอ๊ย มาดูน้ำหน้ามัน ไอ้พวกคนเมืองพวกนี้ มันหลอกย่ำยีลูกฉัน ได้กันไม่ทันข้ามวันมันก็ทิ้งคนเลวๆ แบบนี้ อย่าปล่อยให้อยู่รกดอนไม้ป่าเลย จริงมั้ยวะ”
กระถุ่งกับพวกชาวบ้านได้ยินเสียงกอร้องแร่แห่กระเชิงก็เริ่มแห่กันเข้ามามุงที่หน้าเรือน สุภัทร ทศพล คำแก้ว คำปอง ป้าอิ่ม ลงมาประจันหน้ากับกอและลำเจียก
“เอะอะโวยวายอะไรกัน” สุภัทรถามเสียงดัง
“ยังจะมีหน้ามาถาม ลูกชายเอ็งทำอย่างนี้กับนังลำเจียกได้ยังไง” กอหันไปถามทศพล “เอ็งได้มันเป็นเมียแล้วทิ้งๆ ขว้างๆ ข้าไม่ยอมหรอกนะโว้ย”
“ผู้ชายเมืองกรุงนี่มันเจ้าชู้จริงๆ ดีนะที่ข้าไม่มีผัว” กระถุ่งหัวเราะชอบใจที่ได้รู้เรื่องชาวบ้าน
“ผมมีเมียคนเดียวเท่านั้นก็คือคำแก้ว” ทศพลโพล่งเสียงดัง
ลำเจียกไม่ยอม “ไหนคุณทศพลบอกว่ารักลำเจียกคนเดียวไง”
“ผมไม่เคยรักผู้หญิงอย่างคุณ ไม่เคยเลยแม้แต่จะคิด”
ลำเจียกได้ฟังทั้งอึ้งทั้งเจ็บ “พ่อ!”
กอชี้หน้าทศพลด้วยความโกรธจัด “หนอย ไอ้หน้าตัวเมียนี่เอ็งไม่รับผิดชอบ แล้วยังกล้าพูดชุ่ยๆ แบบนี้อีกเหรอ”