บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 22 หน้า 18
เชษฐ์เพ่งดูเทวรูป “เพ้อเจ้อน่าไอ้กิต แกอ่านนิทานหลอกเด็กมากไปหรือเปล่า ใครจะสาปวะ แม่มดหรือไง ?”
“เทวรูปนี่ ยิ่งดูก็ยิ่งเหมือนคำแก้วว่ะ เหมือนจนน่าขนลุก” วันชนะลูบแขนไปมา
“เรื่องเหลือเชื่อมักเกิดขึ้นเสมอบนโลกใบนี้ ถ้าไม่เห็นกับตาฉันเองก็ไม่เชื่อ” สมมาตรสีหน้าจริงจัง
ทศพลเอื้อมมือค่อยๆ แตะที่ใบหน้าเทวรูปด้วยความทะนุถนอม
ทันใดนั้นกำนันแย้มก็พาสมุนบุกมายังเถียงนา กำนันแย้มสั่ง “จับตัวพวกมันไว้ !”
เพื่อนๆ ของทศพลขัดขืน แต่ก็สู้แรงของสมุนร่างกำยำไม่ไหว ทศพลกับเพื่อนถูกล็อคตัวไว้ ดิ้นไม่หลุด
ทศพลงง “นี่มันอะไรกัน”
กำนันแย้มแสยะยิ้มมุมปาก ไม่ตอบ
ทศพลกับเพื่อนทั้งสี่ถูกมัดมือ ไม่ให้ขัดขืน พามาที่บ้านกำนันแย้ม สุภัทร ทัศนัย ป้าอิ่ม ถูกคุมตัวมาไว้ที่บ้านกำนันแย้มอยู่ก่อนแล้ว
เจิดนภากับพิมพ์พรถูกจับตัวเข้ามา ส่งเสียงร้องวี้ดว้าย “ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ”
“ยัยพิมพ์ มาอยู่กับพ่อนี่”
พิมพ์พรไปอยู่กับบุญส่ง มีเจิดนภารีบแจ้นตามไปด้วย
“นี่มันอะไรกัน กำนัน จับตัวพวกผมมาที่นี่ทำไม” สุภัทรข้องใจ
“พวกคุณต้องการอะไรกันแน่” ทัศนัยถาม
“ไปให้พ้นจากดอนไม้ป่าซะ แล้วอย่าย้อนกลับมาเหยียบที่นี่อีก” กำนันแย้มเสียงเข้ม
ทศพลไม่พอใจ “กำนันเป็นเจ้าของดอนไม้ป่าหรือไง มีสิทธิ์อะไรมาไล่พวกเรา”
อาจารย์ทัศนัยท้วง “ผมกับลูกศิษย์ทำผิดอะไร ถึงได้ทำอย่างกับพวกเราเป็นนักโทษ”
กำนันทำหน้าเหี้ยมใส่ “จับได้คาหนังคาเขา ยังจะมีหน้ามาถามอีกเหรอ เอาของกลางเข้ามา” สมุนกำนันแย้มยกเทวรูปนาคี และศิลาจารึกทั้ง 3 แผ่นเข้ามา “พวกเอ็งลักลอบขุดสมบัติโบราณที่เทวาลัยท้ายหมู่บ้าน แค่นี้ข้าก็เอาผิดพวกเอ็งได้แล้ว”
สุภัทรแก้ข้อกล่าวหา “ผมเป็นหัวหน้ากองโบราณคดีได้รับมอบหมายให้มาสำรวจโบราณสถานและขึ้นทะเบียนโบราณวัตถุ ไม่ใช่พวกโจรปล้นสมบัติชาติ แล้วกำนันจะจับพวกผมข้อหาอะไร”
กอสอดขึ้นมาตอบ “ก็ข้อหาที่พวกเอ็งทำให้ดอนไม้ป่าเกิดอาเพศยังไงล่ะ” พวกเพื่อนๆ ของทศพลได้ยินข้อหาของกอก็ส่งเสียงโห่ไล่
กำนันแย้มไม่พอใจยิงปืนขึ้นฟ้า “หุบปากเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้น ข้าจะเอาลูกปืนกรอกปากพวกเอ็ง”
“ตกลง ! พวกผมยอมกลับกรุงเทพตามที่กำนันต้องการก็ได้” สุภัทรโพล่งขึ้นมา
กำนันแย้มยิ้มอย่างพอใจ
“พ่อ !” ทศพลสีหน้าผิดหวัง