บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่10 หน้า 2
สมุนคนแรกย้ำ “อีกหน่อยดอนไม้ป่าคงกลายเป็นหมู่บ้านร้าง ต้องอพยพไปอยู่ที่อื่น” สมุนทั้ง 2 มองหน้ากันท่าทางหวาดๆ
“ตราบใดที่นังงูผียังอยู่ หมู่บ้านเราไม่มีวันสงบสุข” กำนันแย้มเสียงกร้าว
“แล้วเราจะทำยังไงกันดีล่ะกำนัน” สมุนคนที่สองถามเสียงสั่น
“กำจัดมันซะ !”
สองสมุนหน้าตาเลิ่กลั่ก ไม่คิดว่ากำนันแย้มจะกล้าประกาศสงครามกับเจ้าแม่นาคี กำนันแย้มตาวาวโรจน์ด้วยความแค้น ผูกเวรอาฆาตฝังลึก
ที่เถียงนา เจิดนภาตกใจเมื่อรู้ว่าอาจารย์ทัศนัยหายไป “อะไรนะ อาจารย์ทัศนัยหายตัวไป ! หายไปไหน ?”
“ถามแปลก ถ้ารู้ว่าอาจารย์ไปไหนพวกฉันก็ไปตามแล้วสิ” วันชนะหัวเสีย
สมมาตรสำทับ “พวกเราแยกย้ายกันตามหาทั่วหมู่บ้านแล้ว แต่ก็ไม่มีวี่แววถามชาวบ้านก็ไม่มีใครเห็นอาจารย์สักคน”
เจิดนภาระแวง “หรือว่า....อาจารย์จะทิ้งพวกเรา หนีกลับกรุงเทพไปแล้ว”
วันชนะแย้ง “ทางเข้าหมู่บ้านขาด ยังซ่อมไม่เสร็จ จะกลับไปได้ยังไงเล่า”
ทศพลฉุกคิดขึ้นได้ “ฉันคิดว่าอาจารย์ต้องไปที่เทวาลัยร้างท้ายหมู่บ้าน”
“อาจารย์จะกลับไปทำไมที่นั่นแค่ได้ยินชื่อก็ขนลุกแล้ว” ประกิตหวาดๆ
“ตามหาชิ้นส่วนศิลาจารึกที่ขาดหายไป อาจารย์ทัศนัยเคยบอกว่ามันอาจจะทำให้เรารู้สาเหตุที่เมืองมรุกขนครล่มสลาย”
พิมพ์พรย้อน “มันจะพินาศล่มจมเพราะอะไรก็ช่างมันก่อนเถอะ เรื่องมันก็เป็นพันๆ ปีมาแล้ว พิมพ์ไม่เห็นอยากจะรู้เลย”
“ฉันจะไปตามหาอาจารย์ทัศนัย” ทศพลมุ่งมั่น
“แต่...” เจิดนภากลัวๆ
สมมาตรโพล่งขึ้น “แกไป พวกฉันไปด้วย เพื่อนกันไม่ทิ้งกันอยู่แล้ว”
ประกิต เชษฐ์ และวันชนะพยักหน้าเห็นด้วย
“แม่สองสาว พวกเธอเอาไง จะรอที่นี่หรือจะไปด้วยกัน” วันชนะถาม
“ฉันไปด้วย” พิมพ์พรตอบไม่รั้งรอ
“ยัยพิมพ์” เจิดนภาอารมณ์เสีย “ไปก็ไป !”
ทศพลชวน “งั้นก็รีบไปก่อนที่ตะวันจะตกดิน”
ทศพลนำเพื่อนๆ มุ่งหน้าสู่เทวาลัยเจ้าแม่นาคีอีกครั้งเพื่อตามหาอาจารย์ทัศนัย