บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่10 หน้า 5
กำนันแย้มประกาศ “เหตุการณ์ร้ายๆ ที่เกิดขึ้นในหมู่บ้านดอนไม้ป่าเป็นเพราะพวกคนเมืองบังอาจลบหลู่เจ้าแม่นาคี ทำให้พวกเราต้องพลอยเดือดร้อน”
กอข่มขู่ “จะเก็บพวกมันไว้ทำไม ส่งพวกมันไปสังเวยเจ้าแม่นาคี ดอนไม้ป่าจะได้สงบสุขเสียที”
เสียงชาวบ้านต่างเฮลั่นเห็นด้วย เพื่อนๆ ทศพลต่างหน้าซีด พูดอะไรไม่ออก กำนันแย้มยิ้มพราย ทุกอย่างเป็นไปตามแผนที่วางไว้
คำแก้วกำลังพรวนดินแปลงผักริมรั้ว เห็นชาวบ้านแห่กันไปทางบ้านกำนันแย้มก็สงสัย กระถุ่งวิ่งหน้าตาตื่นจะตามไปดู
คำแก้วรีบดักถาม “น้ากระถุ่ง พวกชาวบ้านเขาแห่กันไปไหน”
กระถุ่งตอบอย่างหวาดๆ คำแก้ว “ไปบ้านกำนันแย้ม”
“บ้านกำนันมีเรื่องอะไรกันเหรอ”
“กำนันจับได้ว่าพวกคนเมืองขโมยสมบัติเจ้าแม่นาคีน่ะสิ” กระถุ่งพูดเสร็จก็ผละไป
คำแก้วตกใจรีบวิ่งตามกระถุ่งไปทันที
ชาวบ้านต่างส่งเสียงสาปส่งแช่งชักทศพลและเพื่อนอย่างโกรธแค้น “ส่งมันไปสังเวยเจ้าแม่นาคี !!!”
คำแก้ววิ่งมาถึงพอดี ทุกสายตาหันมามองเธอเป็นตาเดียว
ลำเจียกได้ทีรีบใส่ไฟ “เจ้าแม่นาคีออกอาละวาด ไม่ใช่เพราะพวกคนเมืองหรอก แต่เป็นเพราะนังคำแก้วต่างหาก”
“คำแก้วไปเกี่ยวอะไรด้วย” ทศพลออกโรงปกป้อง
ลำเจียกโกหก “ตอนรำบวงสรวงเจ้าแม่นาคี อยู่ๆ นังคำแก้วมันก็วิ่งพรวดพราดทำให้พิธีแตก มันนั่นแหละที่เป็นต้นเหตุทำให้ดอนไม้ป่าต้องอาถรรพ์”
พิมพ์พรเอ่ย “ใช่ !นังคำแก้วต่างหากที่เป็นตัวกาลกิณี ไม่เกี่ยวกับพวกฉัน” \
ทศพลส่งสายตาปราม “พิมพ์! พูดอะไรออกมาน่ะ”
พิมพ์พรฮึดฮัดไม่พอใจ
“ถ้าขืนยังให้มันอยู่ที่นี่ต่อไป หมู่บ้านดอนไม้ป่าต้องถึงคราววิบัติสักวัน” ลำเจียกประกาศกร้าว
“งั้นก็เนรเทศมันออกไปเลย นังคำปองแม่มันด้วย” กระถุ่งตะโกนลั่น
“ใช่ ไล่มันไปเลย ออกไป! ออกไป !” ชาวบ้านเริ่มตะโกนตาม พลางขว้างปาของใส่คำแก้ว
คำปองแหวกวงล้อมไทยมุงเข้ามาเห็นคำแก้วก็ตกใจจะเข้าไปปกป้องลูกแต่ก็แทรกเข้าไปไม่ได้ตะโกนลั่น “อย่าทำลูกฉัน! ขอทีเถอะ!”
ทศพลกับเพื่อนๆ มองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างตื่นตระหนก