บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 15 หน้า 16
“แล้วพวกเจ้าต้องเสียใจที่คิดเยี่ยงนี้ เลื่อมประภัสร์” วัชระปราการเดินหุนหันผละไป
เลื่อมประภัสร์ ฉัตรสุดา สบตากันอย่างไม่ค่อยสบายใจนัก
คำแก้วนั่งซึมไม่พูดไม่จา นับตั้งแต่กลับจากนาคหนี
คำปองเข้ามาดูคำแก้วด้วยความเป็นห่วง “ตั้งแต่เอ็งกลับมาจากนาคหนี ข้าวสักคำ น้ำสักหยดเอ็งก็ไม่แตะ ระวังจะเป็นลมเป็นแล้งเอา”
“ฉันกินไม่ลง เป็นห่วงก็แต่คุณทศพล… แค่เพียงไม่กี่วันที่ไปอยู่นาคหนี สภาพของคุณทศพลก็แทบไม่ต่างจากซากศพเดินได้” คำแก้วหน้าเศร้า
“อีลำเจียกมันเจ้ายาแฝดแปดยาช้าง หาทางแย่งผัวเอ็งไปจนได้”
“มนต์เสน่ห์ที่ลำเจียกทำใส่คุณทศพล มันช่างรุนแรงเหลือเกิน ขืนปล่อยไว้ถ้าไม่ตายก็ต้องเป็นบ้า ฉันไม่รู้จะช่วยคุณทศพลยังไงดี”
“เอ็งอย่าคิดมากไปเลย คู่กันแล้วต้องไม่แคล้วกัน ถ้าฟ้าลิขิตให้เขาเป็นของเอ็ง สักวันเขาก็จะต้องกลับมา”
คำแก้วส่งยิ้มจืดเจื่อนให้แม่ แทบไม่มีความหวังเลยว่าทศพลจะกลับมา
เรือเข้าเทียบท่าน้ำบ้านดอนไม้ป่า ลำเจียกนั่งควงทศพลประคองขึ้นมาที่ท่า ซ่อนกลิ่น ชบา ก้าวตาม
เมืองอินทร์ดูทรงอำนาจ น่าเกรงขาม ขึ้นจากเรือเป็นคนสุดท้าย กวาดตาสำรวจ “ไหนล่ะ นังงูผี”
“ใจเย็นซี๊ ถึงยังไงนังงูผีมันก็ไม่หนีพ่อหมอไปไหนหรอก” ลำเจียกเอ่ย
“นางงูผี ใครกัน” ทศพลสีหน้ามึนงง
“เดี๋ยวก็รู้” ลำเจียกยิ้มรับ ควงแขนทศพลพาเดินนำเมืองอินทร์ไป
คำแก้วยังนั่งซึมอยู่คนเดียว คำแก้วทอดถอนใจ ก่อนจะลุกขึ้นยืน หันกลับเตรียมจะเดินขึ้นบ้านแต่แล้วก็ต้องตะลึงเมื่อเห็นทศพลเดินเข้ามา “พี่พล” ทศพลชะงักไปเมื่อเห็นคำแก้ว “พี่กลับมาหาคำแก้วแล้ว” คำแก้วจะวิ่งเข้าไปหาทศพล แต่แล้วก็ชะงัก เมื่อเห็นลำเจียก ซ่อนกลิ่น ชบาเดินเข้ามาขนาบข้างทศพลไว้
“แย่งผัวชาวบ้าน จนโดนตบล้างน้ำเจียนตาย ยังไม่เข็ดอีกเหรอ” ลำเจียกหัวเราะเยาะ
“สงสัยคงต้องตบซ้ำอีกสักยก สองยก” ชบายิ้มมุมปาก
ซ่อนกลิ่นหวาดๆ คำแก้วอยู่ในทีเอ่ยห้าม “จะดีเหรอ”
ลำเจียกหันขวับมามองซ่อนกลิ่นตาเขียวปั้ด
“พาผมมาที่นี่ทำไม บอกแล้วไงว่าผมไม่อยากเห็นหน้าผู้หญิงคนนี้”
คำแก้วสะอึกในคำพูดของทศพล ร้าวไปทั้งใจ
“ลำเจียกก็แค่พาคุณมาดูหน้ามันครั้งสุดท้าย ก่อนจะไม่ได้เห็นมันอีก”