บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 15 หน้า 18

“เจ็บเหลือเกิน แม่จ๋า... ช่วยพาฉันไปที ไม่งั้นฉันต้องตายแน่ๆ”

คำปองมองคำแก้วอย่างชั่งใจ

คำปองประคองคำแก้วออกจากกระต๊อบพาไปยังเทวาลัย

เมืองอินทร์เห็นคำแก้วดิ้นทุรนทุราย ก็รู้ได้ทันที “จริงของนังลำเจียก นังผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่มนุษย์ธรรมดา... แต่ต่อให้เอ็งจะเป็นงูผีนรกขุมไหนจำแลงมา ข้าก็จะจับเอ็งถลกหนังให้ได้ !!!”

เมืองอินทร์ยิ้มเกรียม รู้แล้วคำแก้วไม่ใช่คนธรรมดา คิดจะหาทางกำจัดงูผีในร่างคำแก้วให้จงได้

คำปองประคองคำแก้วเดินกระปลกกระเปลี้ยมาถึงเทวาลัย พลางปลอบ “แข็งใจไว้นะลูก ถึงเทวาลัยเจ้าแม่แล้ว อดทนอีกหน่อย” คำปองพาคำแก้วไปนั่งลงตรงหน้ารูปปั้นพญานาค คำปองได้กลิ่นดอกมะลิวัลย์ลอยมาตามลม “กลิ่นดอกมะลิวัลย์.....” คำปองได้กลิ่นดอกมะลิวัลย์เข้าก็สลบฟุบลงข้างคำแก้วทันที

เจ้าแม่นาคีถอดกายทิพย์ออกจากร่างคำแก้วที่สลบไสลไปแล้ว เจ้าแม่นาคีเพ่งกระแสจิต จนเกิดแสงวาบขึ้นทั่วร่าง เจ้าแม่นาคีดึงใบขนครุฑที่ปักอกออก หน้าซีด เลือดสีเขียวไหลซึมออกจากอก

“ใบขนครุฑ ! เจ้าอินทร์มันกลับชาติมาเกิดเพื่อตามจองเวรข้า!” เจ้าแม่นาคีมองใบขนครุฑ ทันใดนั้นใบขนครุฑติดไฟลุกพรึ่บขึ้นทันที

คำปองรู้สึกตัวค่อยๆ ลืมตาขึ้น พบว่าตัวเองยังอยู่ที่เทวาลัย คำแก้วกำลังก้มลงกราบเทวรูปเจ้าแม่นาคีด้วยความศรัทธา

คำปองรีบเข้ามาหา “คำแก้ว..... เอ็งเป็นยังไงบ้างลูก ยังเจ็บอยู่มั้ย”

“ฉันหายแล้วล่ะจ้ะแม่ เจ้าแม่นาคีช่วยฉันไว้”

คำปองประหลาดใจไม่น้อย บาดแผลที่หน้าอกของคำแก้วหายไปเป็นปลิดทิ้ง

คำปองยกมือไหว้รูปสลักพญานาคท่วมหัว “สาธุ... เจ้าแม่ท่านศักดิ์สิทธิ์แท้ๆ”

“แม่ยกฉันให้เป็นลูกจ้าแม่ เจ้าแม่เลยคุ้มครองให้ฉันรอดพ้นจากไอ้ใบไม้นรกนั่น”

“ไอ้ใบไม้ผีนั่นมันมาจากไหน ต้องมีใครปล่อยคุณไสยสกปรกใส่เอ็งแน่ๆ ไอ้หมออ่วมใช่มั้ย ?” คำแก้วส่ายหน้า

“ไม่ใช่มันแล้วใคร บอกแม่มา แม่จะไปเอาเรื่องมัน”

คำแก้วรั้งคำปองเอาไว้ ไม่ให้เอาเรื่อง กลัวว่าแม่จะพลอยเดือดร้อนไปด้วย “อย่าเลยจ้ะแม่ กฎแห่งกรรมไม่เคยเข้าข้างคนชั่วคนเลวหรอก มันทำอะไรไว้ ก็ต้องได้รับผลกรรมสักวัน” คำแก้วพยายามข่มใจ อยากจะให้เลิกแล้วต่อกันในชาตินี้

-- จบนาคี ตอนที่ 15 --