บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 24 (จบบริบูรณ์) หน้า 21
ซุ้มประตูหน้าเทวาลัย คำแก้วเดินออกมาอย่างช้าๆ
“คำแก้ว.....” ทศพลอึ้ง
ทุกคนตาค้าง เมื่อเห็นคำแก้วเดินออกมาจริงๆ
“กูอยู่ของกูดีๆ พวกมึงคิดจะจองเวรกูไปถึงไหน”
“อีคำแก้ว มึงเป็นงูไม่อยู่ส่วนงู อุตริมาสมสู่กับคน แล้วยังจะฆ่าพวกกูอีก วันนี้กูจะฆ่ามึงล้างแค้นให้วิญญาณไอ้เลื่อง” กำนันแย้มประกาศไม่เกรงกลัว
“พวกมึงที่ตายล้วนแต่กรรมสนอง ไอ้เลื่องลูกมึงทำผิดคิดร้ายกับกูก่อน มันสมควรตาย”
“มึงออกมาก็ดีแล้ว วันนี้จะเป็นวันตายของมึง อีงูผี” บุญส่งชี้หน้าด้วยความแค้น
คำแก้วหัวเราะ “ในเมื่อพวกมึงเรียกกูว่านางงูผี กูก็จักให้พวกมึงเห็นตัวตนที่แท้จริงของกูก่อนตาย”
ทันทีที่คำแก้วก้าวเท้าพ้นธรณีประตูก็กลายร่างเป็นพญานาคสีขาวลำตัวเท่าลำตาลพันรอบปราสาทหิน
“เจ้าแม่นาคี !!! อีคำแก้วเป็นเจ้าแม่นาคี !!!” หมออ่วมหวาดกลัว
พวกชาวบ้านหวาดกลัวลนลาน วิ่งแตกตื่นหนีตายกันอลหม่าน
“พ่อหมอเมืองอินทร์ จัดการมัน !” บุญส่งตะโกนบอก
เมืองอินทร์หยิบเชือกนาคบาศก์มาโอมอ่านคาถา แล้วเขวี้ยงไปรัดร่างนางพญานาคีทันที นางพญานาคีร้องคำราม สะบัดอยู่ไม่กี่ที บ่วงนาคบาศก์ก็ขาดผึง !!
“ฉิบหายแล้ว !! บ่วงนาคบาศเอามันไม่อยู่” เมืองอินทร์ลนลาน
นางพญานาคีเอาหางฟาดเมืองอินทร์ร่างลอยหวือกระแทกปราสาทหินตายคาที่ หมออ่วมชูว่านพญาลิ้นงูขึ้นสู้ นางพญานาคีงับหมออ่วมจนขาดครึ่งท่อน ศพของหมออ่วมสภาพสยดสยองตกลงตรงหน้ากระถุ่ง กระถุ่งช็อคสุดขีด หัวใจวายตาย บุญส่ง กอกับกำนันแย้ม และสมุนระดมยิงใส่นางพญานาคี เปรี้ยงๆๆๆ ! แต่ไม่ระคายผิว นางพญานาคพ่นพิษใส่บุญส่ง กอ กับพวกกำนันแย้ม ตายเกลื่อนราวใบไม้ร่วง เพื่อนทั้งสี่อาศัยช่วงชุลมุนรีบวิ่งเข้าไปแก้มัดให้ทศพล พิมพ์พรเห็นท่าไม่ดีรีบวิ่งหนี แต่ถูกพวกชาวบ้านที่หนีตายแทบเหยียบกัน เบียดจนตกบันไดหิน คอหักตาย
ลำจียกที่เป็นลมฟื้นขึ้นมา เห็นภาพนางพญานาคีตรงหน้าก็ตาเหลือกลาน นางพญานาคีจะทำร้ายลำเจียกยื่นหน้ามาใกล้ ลำเจียกยกมือไหว้ปลกๆ ตัวสั่นงันงก “ข้ากลัวแล้วๆ.... ไว้ชีวิตข้าเถอะ.....”
ทศพลเห็นคำแก้วกำลังจะฆ่าลำเจียกก็รีบห้าม “คำแก้ว.... อย่าทำอะไรเขาเลย....”
นางพญานาคีหันมามองทศพล แล้วหันกลับมามองลำเจียก ก่อนยอมไว้ชีวิตลำเจียก ลำเจียกสติสัมปชัญญะขาดผึง กลัวสุดขีด สิ้นการรับรู้ทุกสิ่งทุกอย่างในบัดดล เป็นบ้าหนีเตลิดไป ศพของบุญส่ง เมืองอินทร์ กอ หมออ่วม กำนันแย้ม และคนชั่วตายเกลื่อน