บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 24 (จบบริบูรณ์) หน้า 23
นางพญานาคีเลื้อยมายังนครพรหมประกายโลก ก่อนกลายร่างเป็นนาคีในชุดขาวบริสุทธิ์ ท้าวศรีสุทโธนาคประทับบนแท่นหิน สงบ และสง่า นาคีเข้าไปหมอบซบแทบพระบาทเจ้าปู่ ร่ำไห้สะอึกสะอื้น “หลานแพ้แล้ว..... แพ้แล้ว เจ้าปู่...”
“เจ้าไม่ได้แพ้หรอก เจ้าชนะต่างหาก....” นาคีเงยหน้ามองเจ้าปู่ ไม่รู้ว่าหมายความว่าอย่างไร “เจ้าตั้งสัตย์อธิฐานบำเพ็ญบารมีถึงพันปีขอเกิดเป็นมนุษย์ เพื่อครองรักกับคนรักของเจ้า หลานเอ๋ย...วันนี้เจ้ายอมเสียสละที่จักได้เป็นมนุษย์ดังที่ปรารถนาเพื่อรักษาชีวิตคนรักของเจ้าไว้ ความรักของเจ้าช่างยิ่งใหญ่นัก แม้เจ้ากับเขาจักอยู่กันคนละโลก ความรักของเจ้าทั้งสองจักเป็นอมตะเล่าขานไม่รู้จบ”
“หลานคงไม่ได้พบกับเขาอีกแล้ว” นาคีเศร้า เสียใจที่สุด
“ถึงเจ้าทั้งสองจักไม่ได้พบกัน แต่ความรักมีพลานุภาพส่งถึงกันได้เสมอ”
นาคีน้ำตานอง คำพูดของเจ้าปู่ทำให้หัวใจที่แห้งผากของนาคีชุ่มชื่นขึ้นมาอย่างประหลาด
ภาพนาคสะดุ้งบนหลังคาโบสถ์ บรรยากาศร่มรื่นของวัดป่าแถบจังหวัดอุบลราชธานี เส้นผมของทศพลถูกตัดออกแล้ววางลงบนใบบัวที่ประกิตถืออยู่ สุภัทรปลงผมให้ทศพล ตามด้วยอาจารย์ทัศนัย และเพื่อนๆ ของทศพลตามลำดับ พระสงฆ์โกนผมให้ทศพล แล้วเอาน้ำราดรด
ทศพลห่มจีวรเป็นพระเรียบร้อย สวดมนต์ในอุโบสถหน้าพระพุทธรูปปางนาคปรก สุภัทร อาจารย์ทัศนัย และเพื่อนๆ ต่างพนมมือ มองด้วยความปีติ
วันใหม่ พระทศพลถือกลด และอัฐบริขารเตรียมธุดงค์เพื่อปลีกวิเวก
“ท่านคิดดีแล้วหรือขอรับ” สุภัทรเอ่ยถาม
“อาตมาตัดสินใจแล้วว่าบวชไม่สึกเพื่ออุทิศผลบุญกุศลให้กับสีกาคำแก้ว”
“แล้วท่านจะจำพรรษาที่วัดนี้หรือไม่ครับ” อาจารย์ทัศนัยถามต่อ
“อาตมาคงออกธุดงค์ไปเรื่อยๆ แสวงหาความสงบวิเวกในป่า เพื่อฝึกฝนขัดเกลาจิตใจให้ห่างไกลจากกิเลส ไม่ข้องแวะกับเรื่องทางโลกอีก”
“แผลที่เท้าท่านยังไม่ทันหายดี จะออกธุดงค์แล้วเหรอครับ” ประกิตเป็นห่วง เพราะที่เท้าของทศพลมีรอยถูกไฟลวกจนถึงตาตุ่ม
“แผลทางกายไม่นานก็หาย รูป เวทนา สัญญา สังขาร และวิญญาณเป็นของไม่เที่ยง มีแต่ความตายเท่านั้นที่เที่ยงแท้แน่นอน พวกโยมทั้งหลายจงตั้งอยู่ในความไม่ประมาทเถิด”