บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 24 (จบบริบูรณ์) หน้า 5
“อำนาจอยู่ในมือมึง ต่อให้กูไม่ได้ทำ มึงก็ยัดเยียดหาว่ากูทำอยู่ดี ถ้าพวกมึงอยากจะฆ่าแกงกูนัก ก็เอาเลย” คำปองโมโหตะโกนท้า
ชาวบ้านโห่ร้องด่าสาปแช่ง เซ่งแซ่ “อีแพศยา ! / อีดอกกระทือ ! / อัปรีย์จริงๆ”
พวกชาวบ้านปาหินใส่ทศพลและคำปอง ลำเจียกกับซ่อนกลิ่น ชบาแหวกฝูงชาวบ้านเข้ามาปกป้องทศพล
ลำเจียกตะโกนห้าม “พอ ! พอได้แล้ว ! นี่มันอะไรกัน ! เป็นบ้ากันไปหมดแล้วหรือไง !”
“นังคำปองมันเล่นชู้กับไอ้ทศพล มันต้องรับโทษตามจารีตของที่นี่” กอตะโกนบอก
“ตามกฎของดอนไม้ป่า ต้องเอาเฉลวประหน้า เอาดอกชบาทัดหู แล้วแห่ประจานหญิงแพศยาก่อนจะขับไปออกจากหมู่บ้าน” กำนันแย้มประกาศกร้าว
“แล้วไหนล่ะพยานหลักฐาน !” ลำเจียกเอ่ยถาม
กระถุ่งรีบเสนอหน้า “ฉันนี่แหละ พยานปากเอก หรือจะถามนังชบากับนังซ่อนกลิ่นมันดูก็ได้”
ลำเจียกรีบแปรสายตาเขียวปั้ดไปยังชบากับซ่อนกลิ่น คาดคั้นความจริง
ชบากับซ่อนกลิ่นรีบส่ายหน้าเลิ่กลั่ก ปฏิเสธเสียงสั่น ไม่กล้าลองดีกับลำเจียก “ฉันไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น”
“เอ๊ะ ! อีนี่ !” กระถุ่งเสียหน้า
ลำเจียกได้ที “ปั้นเท็จใส่ร้ายคนอื่นเสียๆ หายๆ ตามกฎของหมู่บ้านเราต้องเอากะลาตบให้เลือดกบปาก จริงมั้ยจ๊ะ ลุงกำนัน”
กระถุ่งหน้าถอดสี หน้าตาเลิ่กๆ ลั่กๆ ส่อพิรุธออกมาทันที ปากคอสั่น “นังชบากับนังซ่อนกลิ่นมันเล่าให้ฉันฟังอีกที ถ้าจะเอาผิดก็ไปเอาที่มันสิ”
กระถุ่งพูดจบ ก็รีบเผ่นแน่บ ฝ่าวงล้อมพวกชาวบ้าน หนีกลับบ้านไปทันที พวกชาวบ้านโห่ เบือนหน้าหนีที่กระถุ่งพลิกลิ้นกลับไปกลับมา พากันแยกย้ายสลายตัว บ้านใครบ้านมัน
ลำเจียกยิ้มอย่างผู้กำชัยชนะ “คราวนี้ลุงกำนันจะปล่อยคุณทศพลของฉันได้แล้วหรือยัง”
กำนันแย้มเสียหน้าอย่างแรง กลัวว่าชาวบ้านจะหมดศรัทธา แค้นจนควันออกหู “ปล่อยพวกมันไป !”
สมุนกำนันแย้มรีบแก้มัดให้คำปองและทศพลเป็นอิสระ กำนันแย้มบุ้ยหน้ากับบุญส่งให้รีบตามทศพลไป เพื่อทำตามแผนการที่เมืองอินทร์วางไว้
ลำเจียกเดินคล้องแขนมาส่งทศพลออกมาจากบ้านกำนันแย้มแล้ว
“ขอบคุณมากนะลำเจียก ถ้าเธอไม่ช่วยไว้ ผมกับแม่จะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้”
ลำเจียกได้ทีออดอ้อน “คนรักกันก็ต้องปกป้องกันเป็นธรรมดา ลำเจียกรักคุณทศพลนะคะ”
ทศพลรีบห้าม “อย่าพูดจาประเจิดประเจ้อ ตอนนี้เธอเป็นเมียหมอผีเมืองอินทร์ เดี๋ยวใครได้ยินเข้าจะกลายเป็นเรื่องใหญ่เรื่องโตซะเปล่าๆ”