บทละครโทรทัศน์ ระเริงไฟ ตอน 14 หน้า 2
“มีอะไร..ว่ามา..”
“คราวนี้ตามใจฉันบ้างได้มั้ยคะ” ญาดาเหมือนจะขอให้ชาคริตพาไปที่ไหนซักแห่ง
หน้าบ้านดิลก ญาดาเดินนำชาคริตเข้ามา ชาคริตชะงักเปลี่ยนใจหลังจากเจอกาจแล้วไม่อยากเห็นหน้าดิลก
“ผมไม่เข้าไป..”
ดิลกเดินออกมาพร้อมกับไตรทศ “ไม่เข้ามาดีแล้ว! บ้านนี้ไม่ต้อนรับแก!”
“ผมเปลี่ยนใจแล้ว” ชาคริตเดินผ่านดิลกเข้าไปในบ้านหน้าตาเฉย
“พี่ดาพามันมาทำไม?”
“พี่มีเรื่องสำคัญจะคุยกับคุณพ่อ”
“ไล่มันออกไป! ไตรไปลากคอมันออกไป!”
“คุณพ่อ!” ไตรทศกับดิลกเข้าบ้านไปอย่างไม่สนใจญาดา
ในบ้านดิลก ชาคริตเดินเข้ามานั่งแล้วหยิบนิตยสารขึ้นมาอ่านราวกับอยู่บ้านตัวเอง ไตรทศกับดิลกตรงเข้ามา แต่เมื่อชาคริตเงยหน้าขึ้นมองด้วยสายตานิ่งและโหด ทั้งพ่อลูกก็ชะงัก ทำอะไรไม่ถูก ความเก๋ากับประสบการณ์สายบู๊มันผิดกัน
“ออกไป!”
“เมียผมเสร็จธุระเมื่อไหร่ ผมก็จะไป”
ญาดากับเขมิกาเดินเข้ามาคนละทาง ต้องหยุดชะงักกับคำว่า”เมีย”ของชาคริต
เขมิกาเย็นชา “พี่ดามีธุระอะไรหรือคะ”
“พี่ขอคุยกับคุณพ่อก่อน คุณคริตด้วย คุณพาฉันไปฮ่องกงก็เพื่อต้องการให้เราเข้าใจคุณไม่ใช่เหรอ”
“คุณเข้าใจคนเดียวก็พอแล้ว ผมไม่มีวันลดตัวไปคุยกับคนเลวทรามต่ำช้า..”
ชาคริตมองดิลกเป็นการบอกว่าหมายถึงดิลก
“ไอ้สารเลว!” ดิลกโผจะเข้าไปเล่นงาน แต่แล้วความดันพุ่งจนหน้ามืด ไตรทศกับเขมิกาประคองตัวดิลกไว้
“พาคุณพ่อออกไป” เขมิกาบอกไตรทศ
“ฉันไม่ไป นี่มันบ้านฉัน ฉันจะฆ่ามัน!” ไตรทศลากตัวดิลกออกไปจนได้
“พี่ดาต้องการให้บ้านเราลุกเป็นไฟแบบนี้ใช่มั้ย”
“พี่ต้องการให้บ้านเราสงบสุขซักทีต่างหาก”
“ผู้ชายคนนี้มีแต่ทำให้พวกเราทุกข์ใจสาหัส เขมไม่รู้ว่า พี่ดาเห็นความดีอะไรในตัวเค้า..แต่สำหรับเขม..เขมเห็นแต่ความเลว”