บทละครโทรทัศน์ ระเริงไฟ ตอน 4 หน้า 4

ห้องนอนญาดา  ภาพรูปเซลฟี่ครอบครัววางอยู่ที่โต๊ะหัวเตียง ญาดานั่งพิงพนักเตียงอ่านเอกสารสัญญากองโต

เสียงเตือนจากมือถือว่ามีข้อความเข้ามา ญาดายังมีสมาธิอยู่กับเอกสารคู่สัญญาของ B-Star กับ T-Mart

คราวนี้เสียงเตือนดังไม่หยุดนับสิบๆครั้งอย่างเอาแต่ใจ ถ้าไม่กดอ่านก็ไม่หยุดส่ง ญาดายิ้มรู้ว่า”กสิณ” ส่งมา มีแต่ข้อความ “Miss me?” เต็มพรื่ดเต็มจอและถูกส่งมาเรื่อยๆ ญาดากดมือถือโทรข้ามประเทศไปหากสิณที่สวิสเซอร์แลนด์ ญาดายิ้มหวาน “Yes”

กสิณล้อว่ารับปากแต่งงานแล้วเหรอ ญาดาตกใจผุดขึ้นนั่งตัวตรงทันที

“Nooooooo ค่ะ ไม่ใช่  Yes, I do. Yes, I miss you…ต่างหาก I miss you sooooooo much. ดาคิดถึงคุณนะ

กสิณ..เมื่อไหร่คุณจะกลับล่ะคะ..” ญาดามองรูปคู่กับกสิณที่ถ่ายด้วยกันที่สวิสเซอร์แลนด์อย่างสุขใจ อย่างน้อยญาดาก็มีมุมชีวิตรักที่น่ารื่นรมย์

โต๊ะทำงานชาคริต ชาคริตอยู่ในเงามืดด้านหลังแล็ปท๊อป “คิดจะเปลี่ยนใจ?”

วินิจที่คุยวีดีโอคอลกับชาคริตอยู่/วินิจเช็ดเหงื่อที่ไหลพลั่กๆ “คือผมขอเวลา..”

“ไม่มีเวลาแล้ว!” วินิจปากคอสั่น “ผมไม่อยากติดคุก”

“ผมช่วยคุณอยู่นี่ไง”

“ผม..ผม...”

“ทุกอย่างตามแผนเดิม!” ชาคริตกดปิดวีดีโอคอลทันที ชาคริตอยู่โดดเดี่ยวในห้องแทบไม่มีแสงไฟเลย

เช้าวันใหม่ ห้องประชุม B-Star ญาดานั่งเป็นประธานการประชุมแทนดิลก

“เราไม่มีทางยกเลิกสัญญากับ T-Mart ได้เลยหรือคะ”

ไตรทศกับผู้บริหารคนอื่นๆต่างพลิกอ่านสัญญาจนไม่รู้จะอ่านอะไรแล้ว

“เราคงต้องร่วมลงทุนกันต่อไป แต่มันอย่าได้พลาดแล้วกัน พลาดเมื่อไหร่ เราฉีกสัญญาทิ้งแน่”

“เราต่างหากที่พลาดไม่ได้ สัญญาทุกข้อมัดเราจนดิ้นแทบไม่หลุด แค่เราทำยอดขายตก ก็ถูกปรับแล้ว เราต้องการเพิ่มช่องทางขาย ไม่ใช่หาเจ้านายคนใหม่! แล้วนี่คุณวินิจอยู่ไหน?!”

ญาดามองหาวินิจที่เป็นผู้ตรวจสอบเอกสารของบริษัท

ล็อบบี้ B-Star ชาคริตเดินเข้ามา ทุกสายตาจากพนักงานจับจ้องมาเพราะรู้ว่าเขาเป็นใคร ชาคริตเดินอย่างมั่นคงไม่แคร์สายตาใคร ลูกน้อง 3 คนเดินตามหลัง วินิจเดินก้มหน้าก้มตาสวนทางออกไปแล้วแอบส่งกระเป๋เอกสารสัญญาให้ลูกน้องคนหนึ่งของชาคริต ส่วนลูกน้องอีกคนส่งกระเป๋าเอกสารใส่เงินสดให้วินิจที่รับแล้วรีบ